แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยเปิดทางเดิน ถึงแม้จะได้ความว่าโจทก์มีทางอื่นเดินได้ก็ตาม แต่ถ้าโจทก์ได้ก็ตาม แต่ถ้าโจทก์ได้ใช้ทางที่ฟ้องนี้มากว่า 10 ปี แล้วดังนี้โจทก์ย่อมได้ภาระจำยอมจำเลยจะยึดไม่ได้ค่าเสียหาย ค่าธรรมเนียม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยเปิดทางเดินและเรียกค่าเสียหาย ๖,๑๘๔.๕๕ บาท
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ โดยกล่าวว่าจำเลยมีสิทธิปิดทางเดินหมายเลข ๑ เพราะปรากฏว่ามีทางอีกทางหนึ่ง คือทางหมายเลข ๒ ซึ่งใช้เกวียนเดินไปสู่ที่ดินของโจทก์ได้ เพราะฉะนั้นที่ดินของโจทก์ไม่ใช่ที่ดินที่มีที่อื่นล้อมอยู่จนไม่มีทางออกทางสาธารณได้ตาม ม. ๑๓๔๙ แห่งประมวลแพ่ง ฯ
ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้โจทก์ก็ไม่ได้ฟ้องว่าที่ดินของโจทก์มีที่ดินอื่นล้อมอยู่ ตาม ม. ๑๓๔๙ นั้น ตามฟ้องโจทก์ต้องหมายความว่าได้เคยใช้เกวียนเดินตามทางหมายเลข ๑ เกิน ๑๐ ปีแล้ว โจทก์จึงมีภาระจำยอมใช้ทางหมายเลข ๑ ได้ ซึ่งตามข้อเท็จจริงศาลฎีกาเชื่อว่าโจทก์ได้ใช้ทางนี้มากว่า ๑๐ ปีแล้ว โจทก์จึงมีภาระจำยอมใช้ทางหมายเลข ๑ ได้ตามประมวลแพ่ง ฯ ม. ๑๓๔๗, ๑๔๐๑, ๑๓๘๒ จำเลยจะปิดไม่ได้ ถึงแม้จะมีทางหมายเลข ๒ อยู่แล้วก็ดี ส่วนในเรื่อค่าเสียหายเห็นควรกำหนดให้โจทก์ ๑๐๐๐ บาท จึงพิพากษากลังศาลล่างทั้ง ๒ ให้จำเลยเปิดทางหมายเลข ๑ และใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๑๐๐๐ บาท ค่าขึ้นศาลให้จำเลยใช้แทนโจทก์เท่าที่โจทก์ชนะ
