แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจตนาแกล้งฟ้องหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงการฟ้องเท็จตามมาตรา 158 นั้น ผู้ถูกฟ้องจะได้รับความเสียหายหรือไม่ไม่เป็นข้อสำคัญสำหรับมาตรานี้
ย่อยาว
เดิมจำเลยยื่นฟ้องโจทก์หาว่าบังอาจรื้อรั้วแลบุกรุกเข้ามาในที่ดินของจำเลยแต่แล้วจำเลยก็ขอถอนข้อหาในทางอาชญาเสีย แลขอว่าในทางแพ่ง โจทก์เห็นว่าจำเลยแกล้งฟ้องโจทก์ จึงฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา ๑๕๘
ศาลเดิมไต่สวนพะยานโจทก์แล้วสั่งว่าโจทก์ไม่เสียหายในทางอาชญา แลจำเลยไม่มีเจตนาแกล้งฟ้อง จึงไม่รับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาอ้างเป็นข้อกฎหมายว่าการสันนิษฐานข้อความใด ๆ อันเกิดจากข้อเท็จจริงต้องอาศัยจากหลักกฎหมายวิธีพิจารณา แลที่ว่าโจทก์ไม่เสียหายเพราะจำเลยได้ถอนฟ้องแล้วก็ควรถือว่าโจทก์เสียหายตั้งแต่วันที่ฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่ศาลชี้ขาดว่าจำเลยไม่มี เจตนาแกล้งฟ้องนั้นเป็นข้อความซึ่งเก็บจากคำพะยานในสำนวนเป็นข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตาม พรบฎีกา อุทธรณ์ ม.๕ ส่วนข้อที่ว่าโจทก์จะเสียหายหรือไม่นั้นก็ไม่ใช่ข้อกฎหมายที่จะใช้บังคับสำหรับคดีที่โจทก์ฟ้องอ้าง ม.๑๕๘ ขึ้นมานี้ พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์
