แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขายฝากเกิน 10 ปีที่ย่อมหลุดเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ซึ่งฝาก
โฉนดออกทับที่คนอื่น
รับจำนองโดยซื้อตามโฉนดที่ออกทับที่คนอื่นไม่มีผล
ย่อยาว
ได้ความว่า จ.บิดาจำเลยทำสัญญาขายฝากที่ดินไว้แก่ผู้ร้องเมื่อ ร.ศ.๑๒๗ เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๐ จ.แจ้งความเท็จขอออกโฉนดที่ดินแลทำสัญญาให้แก่จำเลย ภายหลังจำเลยได้ทำสัญญาจำนองไว้กับโจทก์เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๐ ศาลพิพากษาให้ที่หลุดเป็นกรรมสิทธิ์แก่ผู้ร้อง ฝ่ายโจทก์ฟ้องเรียกเงินจากจำเลยตามสัญญาจำนองจำเลยทำยอม โจทก์จึงยึดที่ดินเพื่อขายทอดตลาด ผู้ร้องขัดทรัพย์ขอให้ถอนการยึด
ฎีกาตัดสินว่า ที่หลุดเป็นสิทธิ์แก่ผู้ร้องเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๑จำเลยไม่มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินตามโฉนด โจทก์ผู้รับจำนองหามีสิทธิ์ดีกว่าผู้ร้องไม่ เพราะโฉนดออกทับที่ของผุ้ร้องเมื่อโจทก์จะยึดที่รายนี้ ก็ให้นำเงินมาไถ่ถอนการขายฝากเสียก่อน
