แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทำท่าอ้วกและถ่มน้ำลายรดบุตรสาวผู้ตาย ผู้ตายต่อว่าจำเลยในเรื่องนี้ จำเลยพูดจายั่วโทสะผู้ตาย แสดงว่าจำเลยต้องการให้ผู้ตายต่อสู้กับตนหรือจำเลยต้องคาดคะเนได้ว่าผู้ตายจะต้องโกรธถึงขนาดที่จะทำร้ายจำเลย ผู้ตายเงื้อมือจะตบหน้าจำเลย จำเลยจึงใช้เหล็กปลายแหลมยาวประมาณคืบเศษแทงผู้ตายเต็มแรงที่หน้าอกซึ่งเป็นอวัยวะสำคัญลึกถึง 10 เซนติเมตร ทะลุเข้าช่องปอดเยื่อหุ้มหัวใจและผนังเส้นเลือดแดง โดยผู้ตายไม่มีอาวุธ และผู้ตายได้ถึงแก่ความตาย แม้จำเลยแทงผู้ตายทีเดียวแล้ววิ่งหนี ก็แสดงว่าจำเลยมีเจตนาฆ่า และการกระทำของจำเลยไม่เป็นการป้องกันเพราะจำเลยสมัครใจวิวาทต่อสู้กับผู้ตาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกใช้มีดแทงผู้ตายถึงแก่ความตายโดยเจตนาฆ่าและใช้มีดแทงนายบุญยืนได้รับบาดเจ็บสาหัสในขณะวิวาทต่อสู้กัน ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๙๗, ๘๓
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาคดีนี้รวมกับคดีหมายเลขแดงของศาลอาญาที่ ๓๘๙๔/๒๕๑๐ ระหว่างพนักงานอัยการ กรมอัยการ โจทก์ นายบัณฑิตย์หรือเล็ก กาญจนา จำเลย และคดีหมายเลขแดงของศาลอาญาที่ ๓๘๙๕/๒๕๑๐ระหว่างพนักงานอัยการ กรมอัยการ โจทก์นายบุญยืนหรือบุญปิ่น ยิ้มละมัยจำเลย แล้วพิพากษาว่านายเฉลิมจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๙๗ ลงโทษตามมาตรา ๒๘๘ ซึ่งเป็นกระทงหนักตามมาตรา ๙๑นายเฉลิมจำเลยมีอายุ ๑๙ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๖วางโทษจำคุก ๑๒ ปี คำให้การนายเฉลิมจำเลยชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๘ คงจำคุกนายเฉลิมจำเลย ๘ ปี ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับนายบัณฑิตย์และนายบุญยืนจำเลย
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษนายบัณฑิตย์กับนายบุญยืนตามฟ้องและขอไม่ให้ลดมาตราส่วนโทษนายเฉลิมจำเลย
นายเฉลิมจำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องนายเฉลิมจำเลยอีกคนหนึ่งด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายเฉลิมจำเลย
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า นายเฉลิมจำเลยทำท่าอ้วกและถ่มน้ำลายรดนางสาวบัญญัติบุตรผู้ตายหลายครั้ง ผู้ตายจึงไปต่อว่าจำเลยในเรื่องนี้จำเลยพูดจายั่วโทสะผู้ตายว่า ผู้ใหญ่ดีก็นับถือผู้ใหญ่ไม่ดีก็ไม่นับถือ ผู้ตายโกรธเงื้อมือขึ้นจะตบหน้าจำเลย จำเลยลุกพรวดขึ้นใช้เหล็กปลายแหลมยาวประมาณคืบเศษเสือกพรวดเข้าไปที่หน้าอกผู้ตายแล้ววิ่งหนี โดยผู้ตายไม่มีอาวุธ จึงวินิจฉัยว่าการที่นายเฉลิมจำเลยลุกพรวดเข้าแทงผู้ตายเต็มแรงที่หน้าอกด้านขวาซึ่งเป็นอวัยวะสำคัญลึกถึง ๑๐ เซนติเมตร ทะลุเข้าในช่องปอดทะลุเยื่อหุ้มหัวใจ และผนังเส้นเลือดแดง เลือดตกในถึงแก่ความตายในวันเกิดเหตุนั้นเอง แสดงว่านายเฉลิมจำเลยแทงผู้ตายโดยเจตนาฆ่า และการที่จำเลยพูดจายั่วโทสะให้ผู้ตายโกรธ แสดงว่าจำเลยต้องการที่จะให้ผู้ตายต่อสู้กับตนหรือจำเลยจะต้องคาดคะเนได้ว่าผู้ตายจะต้องโกรธถึงขนาดที่จะทำร้ายตน เมื่อเป็นดังนี้จึงเห็นว่า จำเลยสมัครใจวิวาทต่อสู้กับผู้ตาย การกระทำของจำเลยจึงหาเป็นการป้องกันไม่สำหรับข้อหาว่าจำเลยทำร้ายนายบุญยืนนั้นพยานโจทก์ยังรับฟังไม่ได้
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า นายเฉลิมจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ จำเลยอายุ ๑๙ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๖ วางโทษจำคุก ๑๒ ปี คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามมาตรา ๗๘ คงจำคุกนายเฉลิมจำเลยไว้ ๘ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
