แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมีฝิ่นเถื่อนไว้ในครอบครองโดยชุกซ่อนไว้ที่ใต้บันไดและในครัวต้องมีผิดตามกฎหมายข้างต้น ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 222 คดีที่ฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ศาลฎีกาต้อง ฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยมาแล้วจากพะยานหลักฐานในสำนวน
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าเจ้าพนักงานจับฝิ่นเถื่อนได้ที่บ้านจำเลย โดยจำเลยซุกซ่อนไว้ที่ใต้บันได และในครัว และจำเลยได้ขายฝิ่นนี้ให้แก่ผู้อื่น จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. ฝิ่น ม. ๕๓
จำเลยฎีกาคัดค้านว่า เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าจับฝิ่นได้ในครัวและใต้บันไดเช่นนี้นะคือว่าจำเลยมีฝิ่นตาม ม. ๕๓ ไม่ได้
ศาลฎีกาตัดสินว่าตาม ม. ๕๓ นั้นผู้ใดมีฝิ่นเถื่อนไว้จะมีอยู่ในตัวหรือที่ใดไม่สำคัญเมื่อปรากฏว่าฝิ่นนี้ เป็นของจำเลยแล้วก็ลงโทษได้ และเมื่อข้อเท็จจริงที่ศาลล่างทั้งสองฟังมาว่าจำเลยเป็นเจ้าของฝิ่นของกลางรายนี้ตามประลวิธีพิจารณาอาญา ม. ๒๒๒ ศาลฎีกาก็ต้องถือตาม จึงคงพิพากษายืนให้ยกฎีกาจำเลย
