แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ทำสัญญากู้เงินโดยมอบโฉนดที่นาให้ไว้แก่ผู้ให้กู้ และมอบนาให้ผู้ให้กู้ทำต่างดอกเบี้ย ไม่มีคำว่าขายฝาก เป็นแต่กล่าวว่าให้นำเงินมาใช้ภายใน 10 ปี ดังนี้เป็นสัญญากู้เงิน ให้นาทำต่างดอกเบี้ยไม่ใช่เป็นการขายฝาก
ย่อยาว
ได้ความว่า นายสวน บิดาจำเลย ทำสัญญากู้เงินโจทก์ ไป ๔๖๐ บาท ได้มอบโฉนดที่นาไว้ให้แก่โจทก์ และนายนาให้โจทก์ทำต่างดอกเบี้ย โดยตกลงกันว่า ถ้านายสวนไถ่ใน ๑๐ ปี ก็ให้ไถ่ ถ้าเกิน ๑๐ ปี นายสวนจะยกนาให้โจทก์ ทำสัญญาได้ ๓ – ๔ ปี นายสวนก็ตาย โจทก์ได้ครอบครองที่นาตั้งแต่วันรับมอบจนวันที่โจทก์ฟ้องได้ ๑๘ ปี ๑๐ เดือน ๑๕ วัน โจทก์อ้างว่าเป็นสัญญาขายฝาก กรรมสิทธิในที่ดินตกได้แก่โจทก์แล้ว ขอให้ศาลสั่งเจ้าพนักงานที่ดินโอนใส่ชื่อโจทก์ เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาดังกล่าวข้างต้นจะเรียกว่าเป็นสัญญาขายฝากไม่ได้ เพราะเหตุว่า
(๑) ไม่ได้ทำหนังสือขายฝากตามแบบต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้
(๒) ในหนังสือกู้ก็ปรากฎว่า เป็นสัญญากู้ตามธรรมดา ไม่มีคำว่าขายฝาก เป็นแต่กล่าวว่าให้นำเงินมาใช้ภายใน ๑๐ ปี
ฉะนั้นข้อที่ว่า ถ้าเกิน ๑๐ ปี จะยกมาให้โจทก์ จึงจะพังเป็นหลักฐานนำมาลบล้างหนังสือสัญญากู้ไม่ได้ จึงต้องนับว่าเป็นการกู้เงินให้ทำนาต่างดอกเบี้ย โจทก์ครอบครองนาเป็นการครอบครองฐานผู้กู้แม้จะครอบครองฐานปรปักษ์ เมื่อครบกำหนดตามสัญญาคือ ๑๐ ปีแล้ว ซึ่งนับจากนั้นก็ครอบครองได้เพียง ๘ ปี ๑๐ เดือน ๑๕ วัน ยังไม่ได้กรรมสิทธิ จึงพิพากษายืน
