แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การจับกุมผู้กระทำผิด
ย่อยาว
ได้ความว่า มีผู้มาแจ้งว่าพวกซ่องวัดมหรรณทำร้าย จำเลยซึ่งเปนตำรวจได้พบพวกโจทก์นั่งประชุมอยู่จึงได้จับตัวโจทก์ใส่ กุญแจมือไปแลทำร้ายโจทก์ไปตามถนนจนโจทก์มีบาดเจ็บ ฝ่ายจำเลยต่อสู้ว่าการที่จับโจทก์เพราะมีเหตุอันควรจับ แลปฏิเสธว่าไม่ได้ทำร้าย
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยมีผิด ตามมาตรา ๒๗๐ – ๒๕๔ – ๓๓๘ ข้อ ๓ รวม ๓ กะทง จึงให้จำคุกนายสิบตำรวจโทเตี้ย ๑ ปี จำเลยอื่นคนละ ๘ เดือน แลที่จำเลยต่อสู้ว่ามีเหตุควรจับนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าตามกฎหมายการจับกุมผู้กระทำความผิด เมื่อไม่มีหมายสั่งจับกุมผู้กระทำผิดแล้ว การที่ตำรวจจะจับกุมผู้ใด จะต้องปรากฏว่ามีผู้ร้องขอให้จับหรือจับในขณะที่ผู้นั้นกระทำความผิดทางอาญาหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าได้กระทำผิดมาแล้วหรือจะกระทำผิดแต่ทั้งนี้ต้องทำไปตามน่าที่โดยสุจริต แต่จำเลยนำสืบไม่สมว่าตนได้กระทำไปโดยสุจริตอาสัยเหตุนี้จึงให้ยกฏีกาจำเลย
