แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
การที่อัยการฟ้องความขอไม่ให้มารดาผู้ปกครองบุตรเป็นผู้รักษาทรัพย์ โดยอ้างเหตุว่าจำเลยเป็นคนยากจนแลมีสามีใหม่นั้น ยังไม่เป็นเหตุพอที่ศาลจะรับฟ้องไว้พิจารณาตามกฎหมาย
ศาลอุทธรณ์ควรจะตัดสินตามข้ออุทธรณ์ของผู้อุทธรณ์ แลไม่ควรตัดสินให้เกินหรือนอกคำขอของผู้อุทธรณ์ไป ซึ่งเป็นการผิดด้วยพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่ง ๓๙
อัยการฟ้องว่าจำเลยซึ่งเป็นมารดาผู้ปกครองบุตรเป็นคนอนาถาแลมีสามีใหม่ ไม่ควรรักษาทรัพย์ของบุตร ขอให้ศาลส่งเงินของบุตรไปฝากคลังออมสินหรือตั้งผู้รักษาทรัพย์ ศาลล่างตัดสินให้แบ่งเงินที่พวกบุตรจะได้รับครึ่งหนึ่งให้แก่มารดาสำหรับเลี้ยงดูบุตรอีกครึ่งหนึ่งให้มอบให้แก่โจทย์เพื่อหาผู้รักษาหรือถ้าไม่มีก็ให้ฝากคลังออมสินไว้ โจทย์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์กลับให้ยกคำพิพากษาของศาลล่างเสียแลพิพากษา ให้จำเลยชนะคดี แลให้เป็นผู้รักษาเงินทั้งหมดของบุตรไว้ โจทย์ฎีกา ศาลฎีกาตัดสินว่า ศาลอุทธรณ์ตัดสินเกินคำขอ ผิดด้วยพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๓๙ เพราะเมื่อเห็นว่าโจทย์ฟ้องความมิขึ้นก็ควรยกฟ้องอุทธรณ์ของโจทย์เสียเท่านั้น ไม่ควรให้ยกคำพิพากษาของศาลล่างด้วยเพราะจำเลยยอมตั้งแต่ชั้นศาลล่างแล้ว
