แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี โดยไม่รอการลงโทษแต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 3 ปีเช่นนี้แม้จะถือว่าเป็นการแก้มาก แต่ก็ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องและจำเลยรับสารภาพในข้อหาขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงตายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๑ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามบทมาตราดังกล่าว ให้จำคุก ๒ ปี ลดโทษให้กึ่งหนึ่งเพราะรับสารภาพ คงจำคุกไว้ ๑ ปี
จำเลยอุทธรณ์ในข้อดุลพินิจลงโทษ
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด ๓ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๕๖
โจทก์ฎีกาในข้อดุลพินิจลงโทษ
ศาลฎีกาเห็นว่าศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย ๑ ปี โดยไม่รอการลงโทษ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้ แม้จะเป็นการแก้มากก็ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๒๐ ฎีกาโจทก์จึงต้องห้ามให้ยกฎีกาโจทก์
