แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยควักปืนออกมาถือ ไม่ปรากฏอากัปกิริยาว่าจะยิงผู้ใด ผู้เสียหายกระโดดเข้ากอดจำเลยขณะจำเลยจะหันหน้ามาทางผู้เสียหาย ผู้เสียหายผลักปืนที่จำเลยถือ ปืนก็ลั่นขึ้นหนึ่งนัด โดยไม่ได้ความว่าปืนลั่นขึ้นเพราะเหตุใด ถือว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะยิงผู้เสียหายจึงไม่เป็นผิด
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 29 พ.ย. 2498 เวลากลางวันจำเลยกับพวกที่หลบหนีได้บังอาจสมคบกันใช้ปืนยิงนายคำตา 1 นัดถูกที่มือและศีรษะเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่า
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 60, 63 จำคุก 10 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์โดยวินิจฉัยว่าการที่จำเลยควักปืนออกมาถือและหันมาทางนายคำตาไม่ปรากฏอากัปกิริยาว่าจำเลยเจตนาจะยิงผู้ใด จำเลยอาจชักปืนถือไว้เพื่อขู่และป้องกันในการที่พวกนายคำตาถือไม้คนละอันจะทำร้ายจำเลยก็ได้ นายคำตากระโดดเข้ากอดจำเลยขณะจำเลยจะหันหน้ามาทางนายคำตา ๆ ผลักปืนที่จำเลยถือ ปืนก็ลั่นขึ้น 1 นัด โดยไม่ได้ความว่า ปืนลั่นขึ้นเพราะเหตุใด ปืนอาจลั่นขึ้นเองโดยไม่ใช่การกระทำของจำเลยก็ได้จึงให้ยกฟ้อง
