แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ระเบียบข้อบังคับของเทสบาลเกี่ยวกับการจำหน่ายเนื้อสุกรอันเปนการนอกเหนือ พ.ร.บ. ค่าขายโคกะบือฯนั้น ถ้ามีผู้ฝ่าฝืน จะลงโทสตาม พ.ร.บ.ค่าขายโคกะบือฯ ไม่ได้,
ได้รับอนุญาตไห้ขายเนื้อสุกรไนเขตเทสบาล แล้วนำเนื้อสุกรที่ค่าจากโรงงานค่าสัตว์ที่อื่นมาจำหน่ายไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.ค่าขายโคกะบือฯ 2481 ม. 6
ย่อยาว
คดีได้ความว่าจำเลยขายเนื้อสุกรโดยได้รับอนุญาตจากสมุหบัญชีซึ่งทำการแทนปลัดเทสบาลเมื่อนครสวรรค แต่เนื้อสุกรที่จำเลยนำมาจำหน่ายนั้นไม่ไช่เนื้อสุกรของโรงงานค่าสัตว์ของเทสบาลเมืองนครสวรรค แต่เปนเนื้อสุกรที่มาจากโรงงานค่าสัตว์ของรัถบาลที่ทับกริซ
สาลชั้นต้นลงโทสจำเลยตามพระราชบัญญัติควบคุมการค่าขายโคกะบือแพะแกะสุกร พ.ส. ๒๔๘๑ มาตรา ๖,๑๐ พระราชกริสดีกาไห้ไช้ พ.ร.บ.นี้(ฉบับที่ ๔) พ.ส. ๒๔๘๕ กดกะซวงอุสาหกัมลงวันที่ ๒๙ กรกดาคม ๒๔๘๑ ข้อ ๔
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจท
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่า ดจทไม่ได้เถียงว่า สมุหบัญชีเทสบาลไม่มีอำนาดอนุญาตที่โจทอ้างระเบียบการขายเนื้อสัตว์ของเทสบาล ระเบียบนี้ไม่ไช่กดหมาย และตามพระราชบัญญัติควบคุมการค่าขายโคกะบือแพะแกะและสุกร พ.ส. ๒๔๘๑ บังคับว่าไนการขายต้องขออนุญาต แต่ไม่มีตอนไดบอกว่าเนื้อที่จะขายต้องเปนเนื้อของโรงงานเทสบาลเอง และตามพระราชบัญญัติต้องแยกการค่ากับการขายเนื้อสัตว์ออกเปนคนละตอน จะถือว่าเมื่อเทสบาลมีอำนาดควบคุมทั้งการค่าสัตว์และการขายเนื้อสัตว์เนื้อสัตว์ที่จะขายต้องเปนเนื้อสัตว์ที่เทสบาลได้ควบคุมการค่าด้วยนั้นยังไม่ได้ พิพากสายืนตามสาลอุธรน์
