แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่จำเลยใช้ปืนซึ่งเคยรู้มาก่อนแล้วว่ากระสุนอาจจะลั่นได้ยิงผู้เสียหาย แต่กระสุนปืนไม่ลั่น ย่อมมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 มิใช่ 288, 81
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้อาวุธปืนยิงและตีผู้อื่น ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2510 มาตรา 3 ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุกจำเลยมีกำหนด 10 ปี จำเลยให้การรับสารภาพชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้ 1 ใน 3คงจำคุกจำเลยมีกำหนด 6 ปี 8 เดือน ของกลางริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีนี้ปืนที่จำเลยใช้ยิงผู้เสียหายอาจจะลั่นหรืออาจจะไม่ลั่นก็ได้ ทั้งกรณีก็ยังมีเหตุผลที่เชื่อได้ว่าจำเลยได้เคยรู้มาก่อนแล้วว่ากระสุนนั้นอาจจะลั่นได้ด้วยจำเลยจึงมีความผิดตามมาตรา 288, 80
พิพากษานอกจากที่แก้ให้ลงโทษกระทงหนัก คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
