แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของสวนยางตั้งสถานที่เก็บยางที่ทำได้จากสวนของตนเองโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานประจำท้องถิ่น ก็ไม่มีความผิด
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานยางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต จำเลยผู้เดียวอุทธรณ์ว่าเป็นเจ้าของสวนยางไม่มีความผิดดังนี้ ศาลอุทธรณ์จะวินิจฉัยเลยไปว่าการกระทำของจำเลยเป็นผิดโดยเป็นการซื้อยางจากบุคคลอื่น มิได้เพราะเป็นการวินิจฉัยเกินอุทธรณ์ไป
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยเป็นเจ้าของสวนยางเก็บยางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานประจำท้องถิ่นย่อมมีผิดตาม พ.ร.บ.ควบคุมจำกัดยาง ม.๔๒
จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ว่าเจ้าของสวนยางมียางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตยังไม่มีความผิดตาม ม.๑๔
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเจ้าของสวนยางเก็บยางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตได้ไม่มีผิด แต่ใน ม.๑๔ นี้เองการซื้อยางจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก่อน เรื่องนี้จำเลยรับยางจากผู้เช่าแทนค่าเช่า เข้าอยู่ในลักษณะซื้อตาม ม.๔ ซึ่งจะต้องรับอนุญาตตาม ม.๑๔ เสียก่อนเมื่อจำเลยมิได้รับอนุญาตต้องมีผิดตาม ม.๔๒ พิพากษายืนตาม
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าการที่จำเลยตั้งสถานที่เก็บยางซึ่งทำได้จากสวนของจำเลยเองโดยฉะเพาะนั้นไม่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อนตาม ม.๑๔ แต่ที่ศาลอุทธรณ์วินิจแัยเลยไปว่า จำเลยซื้อยางจากบุคคลอื่นนั้นเป็นการวินิจฉัยเกินอุทธรณ์ไปและโจทก์มิได้อุทธรณ์ขึ้นมา จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์
