แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีแพ่งระหว่างโจทก์ทั้งห้าและจำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7 ในวันนัดสืบพยานโจทก์ จำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7กับโจทก์ทั้งห้าต่างไม่ไปศาลตามวันเวลานัด ต้องถือว่าคู่ความ ทั้งสองฝ่ายขาดนัดพิจารณา เมื่อจำเลยที่ 1 ถึงที่ 4แถลงไม่ติดใจดำเนินคดีต่อไป จึงขอให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีกรณีดังกล่าวบทบัญญัติกฎหมายให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีนั้นเสียจากสารบบความ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 200 วรรคแรก โดยศาลไม่จำต้องสอบถามจำเลยที่ 5ที่ 6 และที่ 7 ก่อน
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากโจทก์ทั้งห้าฟ้องเรียกค่าเสียหายพร้อมดอกเบี้ยจากจำเลยทั้งแปดฐานละเมิดเป็นเงินจำนวน 6,000,000 บาทจำเลยทั้งแปดให้การต่อสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง ศาลชั้นต้นชี้สองสถานกำหนดประเด็นข้อพิพาทแล้วนัดสืบพยานโจทก์ จำเลยที่ 8 ชำระเงินให้โจทก์ทั้งห้า 50,000 บาท โจทก์ทั้งห้าถอนฟ้องจำเลยที่ 8ศาลชั้นต้นอนุญาต ในวันนัดสืบพยานโจทก์วันที่ 20 มกราคม 2540เวลา 9 นาฬิกา ทนายจำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 และทนายจำเลยที่ 4มาศาลส่วนโจทก์ทั้งห้าและจำเลยที่ 5 ที่ 6 ที่ 7 ซึ่งทราบนัดโดยชอบแล้วไม่มาศาลและไม่แจ้งเหตุขัดข้องหรือร้องขอเลื่อนคดีทนายจำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 และที่ 4 แถลงไม่ติดใจดำเนินคดีต่อไปและขอให้จำหน่ายคดี
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า เมื่อโจทก์ขาดนัดพิจารณาจึงมีคำสั่งจำหน่ายคดีออกจากสารบบความ
โจทก์ทั้งห้าอุทธรณ์คำสั่ง แต่ศาลชั้นต้นรับอุทธรณ์เฉพาะสำหรับจำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน
โจทก์ทั้งห้าฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยประการแรกมีว่า โจทก์ทั้งห้าจงใจขาดนัดหรือไม่ ซึ่งปัญหานี้โจทก์ทั้งห้าฎีกาว่าแม้โจทก์ทั้งห้าจะทราบนัดโดยชอบ แต่ทนายความของโจทก์ทั้งห้าจำวันนัดผิดพลาดจะถือว่าโจทก์ทั้งห้าจงใจขาดนัดด้วยยังมิได้เห็นว่า เมื่อโจทก์ทั้งห้าทราบนัดโดยชอบ แต่ไม่ไปศาลตามวันเวลานัดโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้องหรือขอเลื่อนคดี จะอ้างว่าทนายความของโจทก์ทั้งห้าจำวันนัดผิดพลาดซึ่งเป็นความบกพร่องส่วนตัวของทนายความโจทก์ทั้งห้ามาเป็นข้อแก้ตัวว่าโจทก์ทั้งห้าไม่จงใจขาดนัดย่อมฟังไม่ขึ้น ศาลอุทธรณ์ภาค 3 วินิจฉัยปัญหานี้ชอบแล้ว
ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยประการต่อไปมีว่า การที่ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีโดยมิได้สอบถามความประสงค์ของจำเลยที่ 5 ที่ 6และที่ 7 ก่อนเป็นการพิจารณาที่ชอบหรือไม่ เห็นว่า คดีระหว่างโจทก์ทั้งห้าและจำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7 ในวันนัดสืบพยานโจทก์จำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7 กับโจทก์ทั้งห้าต่างก็ไม่ไปศาลตามวันเวลานัดด้วยกันทั้งสองฝ่าย จำต้องถือว่าคู่ความทั้งสองฝ่ายขาดนัดพิจารณา กรณีดังกล่าวบทบัญญัติกฎหมายให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีนั้นเสียจากสารบบความ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 200 วรรคหนึ่ง และที่ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีตามบทบัญญัติดังกล่าว ศาลไม่จำต้องสอบถามจำเลยที่ 5 ที่ 6 และที่ 7ก่อนแต่ประการใด ศาลอุทธรณ์ภาค 3 วินิจฉัยปัญหานี้ชอบแล้วเช่นกัน
พิพากษายืน
