แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลาอุทธรณ์ครั้งที่สองได้ถึงวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 เมื่อจำเลยไม่ยื่นอุทธรณ์ภายในกำหนด คำพิพากษาย่อมถึงที่สุดนับแต่ระยะเวลานั้นสิ้นสุดลงตาม ป.วิ.พ. มาตรา 147 วรรคสอง ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา 15 แม้ต่อมาจำเลยจะอุทธรณ์คำสั่งที่ศาลชั้นต้นไม่อนุญาตให้ขยายระยะเวลาอุทธรณ์ครั้งที่สามก็ตาม แต่ในที่สุดจำเลยได้ยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์และศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยถอนอุทธรณ์คำสั่งได้ กรณีจึงไม่มีเหตุให้คำพิพากษาที่ถึงที่สุดแล้วต้องเปลี่ยนแปลง โดยต้องถือว่าคำพิพากษาถึงที่สุดในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกคดีถึงที่สุดในวันที่ 7 พฤษภาคม 2562 อันเป็นวันที่จำเลยยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์คำสั่งนั้น จึงไม่ชอบ ฎีกาของจำเลยฟังขึ้น
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน 2561
ต่อมาวันที่ 25 ธันวาคม 2561 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ออกไป 30 วัน ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยยื่นอุทธรณ์ได้ถึงวันที่ 29 มกราคม 2562 เมื่อวันที่ 28 มกราคม 2562 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์อีก 30 วัน ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยยื่นอุทธรณ์ได้ถึงวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 และเมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2562 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายอุทธรณ์อีก โดยอ้างเหตุว่าเกิดข้อผิดพลาดในการประสานงานกับทนายความคนเดิม จึงไม่ทราบว่าศาลอนุญาตให้จำเลยยื่นอุทธรณ์ได้ถึงวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 ขออนุญาตศาลขยายระยะเวลาอุทธรณ์อีกสักนัดหนึ่ง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีตามคำร้องไม่ใช่เหตุสุดวิสัย จึงไม่อาจอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นอุทธรณ์ ยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์
ต่อมาวันที่ 7 พฤษภาคม 2562 จำเลยยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยถอนอุทธรณ์คำสั่ง จำหน่ายคดีจากสารบบความ และให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดแก่จำเลยนับแต่วันยื่นคำร้องนี้
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดนับแต่วันยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์ชอบหรือไม่ เห็นว่า ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยขยายระยะเวลาอุทธรณ์ครั้งที่สองได้ถึงวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 เมื่อจำเลยไม่ยื่นอุทธรณ์ภายในกำหนด คำพิพากษาย่อมถึงที่สุดนับแต่ระยะเวลานั้นสิ้นสุดลงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 147 วรรคสอง ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15 แม้ต่อมาจำเลยจะอุทธรณ์คำสั่งที่ศาลชั้นต้นไม่อนุญาตให้ขยายระยะเวลาอุทธรณ์ครั้งที่สามก็ตาม แต่ในที่สุดจำเลยได้ยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์และศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งอนุญาตให้จำเลยถอนอุทธรณ์คำสั่งได้ กรณีจึงไม่มีเหตุให้คำพิพากษาที่ถึงที่สุดแล้วต้องเปลี่ยนแปลง โดยต้องถือว่าคำพิพากษาถึงที่สุดในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 4 มีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกคดีถึงที่สุดในวันที่ 7 พฤษภาคม 2562 อันเป็นวันที่จำเลยยื่นคำร้องขอถอนอุทธรณ์คำสั่งนั้น จึงไม่ชอบ ฎีกาของจำเลยฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นออกหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุดให้จำเลยนับแต่วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2562
