แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยฎีกาอ้างเหตุในข้อกฎหมายว่า บุตรจำเลยเคยแสดงตนเป็นเจ้าของทรัพย์รายพิพาท โจทก์ก็มิได้คัดค้าน ดังนี้เหตุนี้ หายกขึ้นใช้ยันโจทก์ได้ไม่ เพราะไม่ใช่เป็นเหตุส่วนตัวของจำเลยเองศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้
ย่อยาว
คดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นฟังว่า ที่รายพิพาทเป็นของโจทก์ จำเลยสืบไม่สมว่าได้โก่นสร้างที่พิพาทมา ให้ขับไล่จำเลย
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว จำเลยฎีกาว่า “2-3 ปีมาแล้วบุตรจำเลยขอขายที่รายนี้แก่นายคล้าโจทก์ทราบแล้ว บุตรจำเลยแสดงกรรมสิทธิ์ต่อทางราชการว่าที่รายนี้เป็นของจำเลย ซึ่งเป็นข้อแห่งการครอบครองที่พิพาทต่อโจทก์ แต่โจทก์ไม่ทวงใน 1 ปี ขาดอายุความตามมาตรา 1375 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ข้อความดังที่จำเลยกล่าวนี้ จำเลยอ้างว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมาย แต่จำเลยอ้างถึงการกระทำของบุตรจำเลย บุตรจำเลยจะเสมือนกับตัวจำเลยได้อย่างใด คดีนี้โจทก์เป็นความกับจำเลยหาได้เป็นความกับบุตรจำเลยไม่ แม้ข้อเท็จจริงจะเป็นดังจำเลยกล่าว การกระทำของบุตรจำเลยจะมาใช้ยันแก่โจทก์ในคดีนี้หาได้ไม่ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยสำหรับคดีนี้ศาลฎีกาคงพิพากษายืน
