แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ไขเพิ่มเติมฟ้องนั้น เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวนตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 196 จะอุทธรณ์ทันทีไม่ได้และสำหรับกรณีที่นี้จะใช้ ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 24-227-228 มาบังคับก็ไม่ได้
คำสั่งศาลอุทธรณ์+
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฟ้องเท็จและเบิกความเท็จ ซึ่งจำเลยให้การปฏิเสธ โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จอีก ศาลชั้นต้นสั่งไม่อนุญาตและให้ยกคำร้องขอแก้ฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ แต่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอุทธรณ์เพราะเป็นอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณา
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า คำสั่งที่ศาลไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ไขเพิ่มเติมฟ้อง เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา โจทก์จะอุทธรณ์ไม่ได้ จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเสีย
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องและศาลจะเห็นสมควรสั่งอนุญาตหรือไม่เพียงไรนั้นตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๖๓-๑๖๔ ซึ่งบัญญัติเกี่ยวกับเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าคำสั่งศาลในกรณีเช่นนี้เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวน สำหรับกรณีนี้จะใช้ ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๒๔,๒๒๗-๒๒๘ มาบังคับดังฎีกาโจทก์ไม่ได้
จึงพิพากษายืน
