แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ที่ได้รับอนุญาตเป็นบรรณาธิการแลผู้พิมพ์โฆษณามีแลใช้เครื่องพิมพ์พิมพ์หนังสือออกโฆษณาแม้จะโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็หามีบทกฎหมายใดบัญญัติเป็นความผิดแลกำหนดโทษไว้ไม่
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่า จำเลยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้เป็นบรรณาธิการแลผู้พิมพ์โฆษณาหนังสือพิมพ์รายวันชื่อประชาธิปไตย ได้ใช้เครื่องพิมพ์โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานการพิมพ์ออกพิมพ์โฆษณาหนังสือพิมพ์ฉะบับดังกล่าวแล้ว โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ. การพิมพ์ พ.ศ.๒๔๗๖
ศาลล่างทั้ง ๒ เห็นว่าตาม พ.ร.บ.การพิมพ์ ไม่มีบทใดลงโทษจำเลยในเรื่องเช่นนี้ได้พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลฎีกาเห็นว่าตาม ม. ๗ บุคคลจะมีเครื่องพิมพ์ออกโฆษณาได้ ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้เป็นผู้พิมพ์โฆษณาแล้ว ในคดีนี้จำเลยเป็นแต่ใช้เครื่องพิมพ์แม้จะถือว่าจำเลยมีเครื่องพิมพ์ก็ตาม ตามบทบัญญัติว่าด้วยความรับผิดตั้งแต่ ม.๓๑ ถึง ม.๔๓ ก็หาบัญญัติความผิดแลกำหนดโทษ
เรื่องการมีหรือใช้เครื่องพิมพ์โดยมิได้รับอนุญาตไว้ไม่ แลเห็นว่าเรื่องเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก เพราะความ พ.ร.บ.การพิมพ์ ม.๘ ตามใบอนุญาตขอเป็นผู้พิมพ์โฆษณานั้นรายการในอนุมาตรา ๒ ต้องระบุหลักแหล่งของสถานที่ที่จะมีเครื่องพิมพ์ ซึ่งเห็นได้ว่าผู้พิมพ์โฆษณาตาม พ.ร.บ.การพิมพ์จักต้องมีเครื่องพิมพ์ด้วย จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
