แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่โจทก์ทราบมติของคณะกรรมการควบคุมค่าเช่าฯ ให้จำเลยเข้าอยู่ได้แล้วกลับขัดขวางไม่ยอมออกไปดังนี้ย่อมเป็นการละเมิดสิทธิของจำเลยในอันที่จะเข้าอยู่ในห้องพิพาท
เมื่อในคำฟ้องซึ่งโจทก์ลงชื่อมีข้อความปรากฏชัดว่าได้มีการเช่าห้องรายนี้ทั้งระบุจำนวนเงินค่าเช่าระหว่างโจทก์ ผู้เช่า กับจำเลยจริงดังนี้ย่อมถือได้ว่าการเช่ารายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 538 แล้ว
บรรยายฟ้องในเรื่องเรียกค่าเสียหายเป็นใจความว่าโจทก์ไม่ยอมออกจากบ้านเช่าของจำเลย จำเลยเข้าอยู่ไม่ได้ย่อมเสียหาย เช่นนี้ถือได้ว่าฟ้องนั้นแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาแล้ว หาเคลือบคลุมไม่
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เช่าห้องพิพาทจากนางบัวเขียวจำเลยที่ 1 ซื้อที่ดินและห้องจากนางบัวเขียวจึงบอกกล่าวให้โจทก์ออกจากห้องเช่า ต่อมาจำเลยที่ 1 ได้ยื่นคำร้องต่อคณะกรรมการควบคุมค่าเช่าในที่สุดจำเลยที่ 2 มีมติให้จำเลยที่ 1 เข้าอยู่อาศัยได้โดยไม่ให้โอกาศโจทก์แสดงเหตุผลเป็นการขัดต่อพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะขับขัน ขอให้เพิกถอนมติคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า
จำเลยที่ 1 ให้การและฟ้องแย้งว่าซื้อที่ดินและห้องพิพาทจากทายาทของนางบัวเขียวเพื่อเข้าอยู่อาศัยได้บอกโจทก์ ๆ ขอผ่อนผันหาที่อยู่ใหม่ เมื่อครบกำหนดโจทก์ก็ไม่ยอมออกจากที่เช่าจำเลยที่ 1 จึงบอกเลิกสัญญาแล้วยื่นคำร้องขอเข้าอยู่ต่อคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า ๆ เรียกโจทก์ไปสอบสวนโจทก์ไม่ไปคณะกรรมการจึงมีมติให้จำเลยเข้าอยู่ได้ โจทก์ได้ทราบมติแล้ว จึงขอให้ศาลยกฟ้องโจทก์ ให้โจทก์ออกจากห้องเช่าชำระค่าเสียหาย
โจทก์แก้ฟ้องแย้งว่าไม่เคยสัญญาจะออกจากห้องเช่า การเช่าไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือไม่ได้กำหนดเวลาเช่า โจทก์ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน คำฟ้องแย้งเคลือบคลุม
ศาลชั้นต้นให้งดสืบพยานพิพากษายกฟ้องโจทก์ให้โจทก์ออกจากห้องพิพาทกับใช้ค่าเสียหาย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่าเมื่อโจทก์ทราบมติของคณะกรรมการควบคุมค่าเช่าให้จำเลยที่ 1 เข้าอยู่ได้แล้ว โจทก์กลับขัดขวางไม่ยอมออกก็ย่อมเป็นการละเมิดสิทธิของจำเลยที่ 1 ในอันที่จะเข้าอยู่ในห้องพิพาท
ที่โจทก์ต่อสู้ว่าจำเลยจะฟ้องแย้งเรียกค่าเช่าไม่ได้เพราะไม่ได้ทำหนังสือสัญญาเช่านั้นความข้อนี้ปรากฏความจริงอยู่ในฟ้องของโจทก์ซึ่งโจทก์ได้ลงลายมือรับรองเป็นสำคัญอยู่อย่างแจ้งชัดว่าได้มีการเช่าอสังหาริมทรัพย์รายนี้จริงในระหว่างโจทก์และจำเลยที่ 1 ทั้งแสดงแจ้งจำนวนเงินค่าเช่าไว้ด้วยอย่างไม่มีปัญหาอันใด จึงเรียกได้ว่าการเช่ารายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 538 แล้ว
ที่โจทก์ว่าฟ้องแย้งเรื่องค่าเสียหายเป็นฟ้องเคลือบคลุมนั้นเห็นว่าฟ้องนั้นแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหา กล่าวใจความว่าโจทก์ไม่ยอมออกจากบ้านเช่าของจำเลย ๆ เข้าอยู่ไม่ได้ย่อมเสียหายเป็นธรรมดา
จึงพิพากษายืน
