แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แสดงตนว่ามีอำนาจให้เขาหลงเชื่อแล้วส่งทรัพย์ให้
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยเปนผู้ใหญ่บ้านอยู่อีกตำบลหนึ่ง ไม่มีอำนาจแลน่าที่จะรับเงินจากผู้ใดจำเลยไปแสดงตนแก่ลูกบ้านอีกตำบลหนึ่งให้เขาเข้าใจว่า จำเลยเปนผู้มีอำนาจจับคนต้มเหล้าเถื่อนส่งอำเภอ และเพทุบายหลอกลวงว่าถ้าไม่อยากไปอำเภอก็ให้เงินแก่จำเลยเสีย แล้วจำเลยจะเอาเงินนั้นไปเสียให้ที่อำเภอลูกบ้านผู้นั้นหลงเชื่อจึงส่งเงินให้แก่จำเลย จำเลยเอาไปใช้เปนประโยชน์ส่วนตัวเสียดังนี้
ฎีกาตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานฉ้อโกง ตามมาตรา ๓๐๔ เพราะจำเลยแสดงเช่นนั้น เปนเท็จหลอกลวงให้เขาหลงเชื่อ
