แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาค้ำประกันที่มีกำหนดเวลาเมื่อเจ้าหนี้ยอมผ่อนเวลาให้ลูกหนี้ต่อไปจากสัญญาเดิมโดยมิได้รับความยินยอมจากผู้ค้ำประกัน ๆ หลุดพ้นจากความรับผิดชอบ
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยที่ ๑ กู้เงินโจทก์ไป ๒๐๐ บาท จำเลยที่ ๒ เป็นผู้ค้ำประกัน ต่อมา โจทก์กับ จำเลยที่ ๑ แลที่ ๒ ได้ทำยอมกันต่ออำเภอว่า จำเลยที่ ๑ จะนำเงินมาชำระให้ โจทก์วันที่ ๑๒ มีนาคม พ.ศ.๒๔๗๒ แล จำเลยที่ ๒ เป็นผู้ค้ำประกันตามเดิม ครั้นถึงกำหนด โจทก์กลับยอมให้ จำเลยที่ ๑ ผ่อนเวลาชำระหนี้ไปจนถึงวันที่ ๕ เมษายน พ.ศ.๒๔๗๓ โดยจำเลยที่ ๒ มิได้ตกลงยินยอมด้วยดังนี้
ศาลฎีกาตัดสินว่า จำเลยที่ ๒ หลุดพ้นจากฐานะผุ้ค้ำประกันตามประมวลแพ่ง ม.๗๐๐โจทก์หมดอำนาจที่จะเรียกหนี้รายนี้จากจำเลยที่ ๒ จึงให้ยกฟ้อง โจทก์ฉะเพาะคดีส่วนตัว จำเลยที่ ๒ เสีย
