แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤตติการณ์อย่างไรฟังว่าเป็นการป้องกันทรัพย์เกินสมควรแก่เหตุใช้ปืนยิงผู้ร้ายที่ลักข้าวไปเพียงหาบเดียวเป็นการป้องกันทรัพย์เกินสมควรกว่าเหตุ ดุลยพินิจในการรอการลงอาชญา
ย่อยาว
ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยได้แลเห็นผู้ร้ายลักข้าวหาบออกจากลานนวดข้าวของจำเลยไป จำเลยจึงถือปืนไล่ตามแลร้องถามว่าใครหาบข้าวไป ผู้ร้ายไม่พูดยังเดินเรื่อยไปห่างจากจำเลยประมาณ ๑๐ วาเศษ จำเลยก็ยิงปืนไป ๑ นัด ถูกผู้ร้ายมีบาดแผลที่ต้นคอซ้าย ๒ แห่ง แลแก้มซ้ายอีก ๑ แห่ง เมื่อผู้ร้ายยุบตัวลง จำเลยเดินเข้าไปใกล้ผู้ร้าย ๆ ลุกขึ้นเงื้อไม้คานจะตี จำเลยจึงเอาพานท้ายปืนตีผู้ร้าย ๕ ทีเป็นบาดแผลฟกซ้ำดำเขียวแลหนังขาดหนึ่งแห่ง
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยใช้ปืนยิงผู้ร้ายขะโมยข้าวหายเดียวเท่านี้เห็นว่าจำเลยได้กระทำการป้องกันทรัพยืเกินสมควรแก่เหตุมาแต่ต้นแล้ว จึงควรมีผิดตามกฎหมายลักษณอาชญามาตรา ๒๔๙-๖๐ แล ๕๓ แต่เห็นว่าจำเลยกระทำผิดเวลากลางคืนในที่มืดป่าพง จึงพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๑ ปี แลให้รอการลงอาชญาไว้ตามมาตรา ๔๑
