แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาบิดาขายทรัพยของบุตรโดยลำพังการบังคับคดี เมื่อปรากฎว่าผู้อื่นมีกรรมสิทธิรวมอยู่ในที่รายพิภาษด้วย
ย่อยาว
ได้ความว่า บิดา ได้ทำสัญญาจะแบ่งแยกโฉนดที่ดินซึ่งมีชื่อภรรยากับเด็กชายหวัดบุตร์ขายให้โจทย์ โจทย์จึงฟ้องขอให้บังคับให้ขาย
ประเด็นในชั้นฎีกามีว่า การที่บิดาเอาที่ดิน ซึ่งมีชื่อบุตร์รวมอยู่ด้วยไปทำสัญญาจะขายโดยบุตร์ไม่ได้ยินยอมรู้เห็นด้วยสัญญานั้นจะมัดเด็กฤาไม่
ฎีกาตัดสินว่า ในหนังสือสัญญาจะขายไม่ปรากฎว่าบิดาทำแทนบุตร์ฤาขายในฐานะที่ปกครอง เพราะฉนั้นสัญญานั้นจึงไม่มัดเด็ก ซึ่งผิดกับฎีกาที่ ๑๕๐ พ.ศ. ๒๔๕๗ เพราะในคดีนั้นบิดาทำในฐานเปนผู้แทนแลผู้ปกครองเด็ก เมื่อทางพิจารณาปรากฎว่า บุตร์ไม่ต้องรับผิดชอบ ตามสัญญาที่บิดาทำไปดังนี้ การบังคับคดีให้แบ่งแยกโฉนดจึงบังคับไม่ได้ และไม่ปรากฎว่าในฟ้องของโจทย์ได้ขอค่าเสียหายอย่างใดมาด้วย จึงให้ยกฟ้อง
