แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์จำเลยต่างไม่มีสินค้าผงวุ้นเป็นของตนเอง ต่างยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่มีลักษณะเกือบเหมือนกันเพื่อให้ห้างที่ตนถือหุ้นซึ่งประกอบการค้าผงวุ้นได้ใช้เป็นเครื่องหมายการค้า เมื่อปรากฏว่าห้างหุ้นส่วนจำกัด พ. ซึ่งจำเลยเป็นหุ้นส่วนค้าผงวุ้นและใช้เครื่องหมายการค้ามาตั้งแต่ พ.ศ. 2511 จนถึง พ.ศ. 2517 จำเลยได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าส่วนโจทก์ยื่นคำขอภายหลังจำเลยถึง 1 ปีเศษ และห้างซึ่งโจทก์เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการเพิ่งตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2515 ดังนี้จำเลยผู้ยื่นคำขอก่อนเพื่อประโยชน์ของห้าง พ. ซึ่งได้ใช้เครื่องหมายการค้าพิพาทอยู่ก่อนย่อมมีสิทธิที่จะได้รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าวดีกว่าโจทก์
ถึงแม้สืบพยานไปแล้วจะได้ความว่า โจทก์เป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องหมายการค้ารายพิพาท แต่ขณะนั้นโจทก์ทำในฐานะเป็นหุ้นส่วนของห้าง พ. เพื่อให้ห้าง พ. ใช้เป็นเครื่องหมายการค้าก็ไม่มีผลทำให้คำพิพากษาเปลี่ยนแปลงไปที่ศาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทก์จำเลยจึงชอบแล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของผู้ประดิษฐ์เครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตภายในวงกลมประกอบกับตัวอักษรมาตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. ๒๕๑๐ และยินยอมให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งใช้กับสินค้าผงวุ้น เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๓ ต่อมาโจทก์ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้านั้นเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๑๖ วันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๑๗ จำเลยได้นำเครื่องหมายการค้าดังกล่าวไปยื่นคำขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าของจำเลย โจทก์จึงยื่นคำคัดค้านเพราะโจทก์ได้ถอนหุ้นออกจากห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งและประกอบกิจการค้าของโจทก์โดยใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวแล้ว นายทะเบียนเครื่องหมายการค้าวินิจฉัยให้ยกคำคัดค้านของโจทก์ จึงฟ้องขอให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้า ให้โจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าแต่เพียงผู้เดียว ห้ามจำเลยดำเนินการจดทะเบียนต่อไป
จำเลยให้การว่า จำเลยเป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องหมายการค้าตามฟ้องและใช้กับผงวุ้นในนามของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้ง เดิมโจทก์เป็นลูกจ้างของห้างดังกล่าวซึ่งประกอบการค้าตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๖ โจทก์เพิ่งประกอบการค้าเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๙ หลังจากออกห้างเดิมโดยตั้งห้างใหม่ลอกเลียนชื่อห้างเดิมโดยใช้ชื่อว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเอนเตอร์ไพรส์ ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมและไม่ชอบด้วยกฎหมายเพราะไม่ได้คัดค้านต่อนายทะเบียนตามเวลาที่กฎหมายกำหนด ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า เครื่องหมายการค้าที่โจทก์จำเลยต่างขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าสำหรับผงวุ้น มีลักษณะเหมือนหรือเกือบเหมือนกัน คดีมีข้อวินิจฉัยว่า โจทก์หรือจำเลยเป็นผู้มีสิทธิได้รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอจดทะเบียนของตน
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ทั้งโจทก์และจำเลยต่างก็ไม่มีสินค้าผงวุ้นเป็นของตนเอง การยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตในวงกลมก็เพื่อให้ห้างที่ตนถือหุ้นซึ่งประกอบการค้าผงวุ้นได้ใช้เป็นเครื่องหมายการค้าสำหรับผงวุ้น เมื่อปรากฏว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งซึ่งจำเลยเป็นหุ้นส่วนค้าผงวุ้นมาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๑ได้ใช้เครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตในวงกลมตลอดมาจนเมื่อวันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๑๗ จำเลยซึ่งขณะนั้นเป็นหุ้นส่วนของห้างนี้ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าต่อนายทะเบียนส่วนโจทก์ซึ่งถอนหุ้นไปตั้งห้างใหม่ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในวันที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๑๘ อันเป็นเวลาภายหลังที่จำเลยยื่นถึง ๑ ปีเศษ และห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเอ็นเตอร์ไพรส์ที่โจทก์เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการเพิ่งตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๕ ดังนี้ จำเลยผู้ยื่นคำขอก่อนเพื่อประโยชน์ของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งซึ่งได้ใช้เครื่องหมายการค้านี้อยู่ก่อนมาช้านานจึงย่อมมีสิทธิที่จะได้รับจดทะเบียนในเครื่องหมายการค้าดังกล่าวดีกว่าโจทก์ที่โจทก์อ้างว่าได้ยื่นมาก่อนครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ปรากฏว่าโจทก์ได้ละทิ้งคำขอจดทะเบียนไปแล้ว และที่โจทก์ฎีกาว่าศาลล่างทั้งสองให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยเป็นการไม่ชอบเพราะยังไม่ได้ความจริงว่าจำเลยได้ประดิษฐ์คิดค้นเครื่องหมายการค้ารายพิพาทนั้น เห็นว่าแม้จะได้ความว่าโจทก์เป็นผู้ประดิษฐ์คิดค้นขึ้น แต่ขณะนั้นโจทก์ก็ได้ทำในฐานะหุ้นส่วนของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งเพื่อห้างได้ใช้เป็นเครื่องหมายการค้า เพราะโจทก์ไม่มีกิจการค้าขายสินค้าดังกล่าวของตนเอง แม้สืบพยานต่อไปก็ไม่ทำให้คำพิพากษาเปลี่ยนแปลง ที่ศาลล่างทั้งสองยกฟ้องโจทก์เสียนั้นชอบแล้ว
พิพากษายืน
