แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
หลักทำผิด ๆ ตัว ป้องกัน
ย่อยาว
จำเลยได้รับมอบธุระให้รักษาบ้าน เปนที่หวาดกลัวกันจริงจังว่าคืนนั้นจะมีพวกโจรผู้ร้ายมาปล้น จำเลยจึงจัดให้ ก. ไปสั่งพวกคนใช้ไม่ให้ใครเดิรไปมาในบ้าน ในเวลาค่ำคืนโดยไม่จุดตะเกียงถือไป เวลาประมาณ ๓ ก.ท. จำเลยได้ยินเสียคนเดิรไปมา ได้ร้องถามว่า ” นั่นใคร ” ๓ – ๔ ครั้ง แต่ไม่ได้รับตอบ จำเลยได้ยิงปืนไปนัด ๑ โดยเชื่อใจโดยสุจริตว่าจะยิงเพื่อขู่ให้ตกใจ ฤาตัดหนทางมิให้ผู้ร้ายฤาพวกผู้ร้ายทำร้าย แลทั้งโดยเหตุที่จำเลยเชื่อว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นแก่ตัวเองแลทรัพย์ ศาลอุทธรณ์ฯ ชี้ขาดว่า คดีต้องฟังว่า จำเลยมีเจตนาจะฆ่า ส. ( คนใช้ ) ให้ตาย แลว่าคดีเข้าบทมาตรา ๔๔ แห่งประมวลอาญา
ฎีกาวินิจฉัยว่า มาตรา ๔๔ ไม่ตรงกับรูปคดีนี้ เว้นไว้แต่จะพิศูจน์ได้ว่า จำเลยมีเจตนาที่กระทำความผิดอย่างใดอย่างหนึ่งโดยจำกัด
