แหล่งที่มา : สำนักวิชาการ
ย่อสั้น
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ร้องคัดค้านการขายทอดตลาดของผู้คัดค้าน ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งยกคำร้อง คำสั่งดังกล่าวไม่ต้องด้วยข้อยกเว้นตามมาตรา 24 จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 จึงไม่ชอบ
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลละลายกลางมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยทั้งสิบเด็ดขาดเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2545 และพิพากษาให้จำเลยทั้งสิบล้มละลายเมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2546 ขณะนี้ยังไม่พ้นภาวะดังกล่าว เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2546 ผู้คัดค้านขายทอดตลาดหุ้นบริษัทอเล็กซานเดอร์โฮเต็ล จำกัด หมายเลขหุ้น 242701 ถึง 350700 รวม 108,000 หุ้น ที่จำเลยที่ 1 เป็นผู้ถือหุ้นไปในราคา 12,185,640 บาท และเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 2547 ขายทอดตลาดที่ดินตามสำเนาโฉนดที่ดินเลขที่ 138607 และ 139146 พร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 1 ไปในราคา 14,060,000 บาท กับที่ดินตามสำเนาโฉนดที่ดินเลขที่ 3739 พร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 2 ไปในราคา 1,940,000 บาท
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ยื่นคำร้องว่า ผู้คัดค้านขายทอดตลาดที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างไปในราคาต่ำกว่าราคาซื้อขายในท้องตลาดมาก โดยมีการคบคิดกันฉ้อฉลในระหว่างผู้เข้าสู้ราคาและความไม่สุจริตหรือประมาทเลินล่ออย่างร้ายแรงของผู้คัดค้านที่ไม่ประเมินราคาทรัพย์ที่ขายใหม่ตามราคาประเมินของกรมธนารักษ์ และเป็นการขายภายหลังจากศาลอุทธรณ์มีคำสั่งให้งดการพิจารณาและจำหน่ายคดีหลักไว้ชั่วคราว ส่วนการประกาศขายหุ้นเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2546 ผู้คัดค้านไม่ได้ส่งประกาศขายทอดตลาดให้จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาดทั้งสองครั้งดังกล่าว
ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้านว่า ผู้คัดค้านขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยที่ 1 และที่ 2 โดยชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ยกคำร้อง
ผู้ซื้อทรัพย์ยื่นคำคัดค้านว่า การขายทอดตลาดชอบด้วยกฎหมายแล้ว ขอให้ยกคำร้อง
ศาลล้มละลายพิจารณาแล้วมีคำสั่งยกคำร้อง
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีล้มละลายวินิจฉัยว่า “เห็นว่า คดีนี้จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ร้องคัดค้านการขายทอดตลาดของผู้คัดค้าน ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งยกคำร้อง จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 อุทธรณ์ ซึ่งตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลล้มละลายและวิธีพิจารณาคดีล้มละลาย พ.ศ.2542 มาตรา 24 วรรคสอง บัญญัติว่า “ห้ามมิให้อุทธรณ์คำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลล้มละลาย เว้นแต่ (1) คำพิพากษายกฟ้องหรือคำสั่งยกคำร้องหรือคำร้องขอให้ล้มละลาย (2) คำสั่งยกคำร้องขอให้ฟื้นฟูกิจการ (3) คำสั่งอนุญาตหรือไม่อนุญาตให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่บางส่วน (4) คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของลูกหนี้เด็ดขาด (5) คำพิพากษาหรือคำสั่งในคดีแพ่งที่เกี่ยวพันกับคดีตามกฎหมายว่าด้วยล้มละลาย” ดังนี้ คำสั่งของศาลล้มละลายกลางที่ยกคำร้องของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ดังกล่าวจึงไม่ต้องด้วยข้อยกเว้นตามบทกฎหมายข้างต้น อุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ และศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนแล้วไม่มีกรณีจำต้องแก้ไขข้อผิดพลาดตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลล้มละลายและวิธีพิจารณาคดีล้มละลาย พ.ศ.2542 มาตรา 26 วรรคสี่ ที่ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 มานั้นจึงไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้”
พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3
