แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องโจทก์ที่กล่าวหาว่าจำเลยทำการฆ่ากระบือถือว่าจำเลยย่อมเข้าใจฟ้องได้ดีว่าเป็นกระบือบ้านและไม่อาจเข้าใจผิดว่าเป็นกระบือป่าไปได้
ส่วน พระราชบัญญัติฆ่าสัตว์ พ.ศ.2488 มาตรา 4 ที่วิเคราะห์ศัพท์คำว่า ‘สัตว์’ ไว้ให้หมายความว่าโค กระบือแพะแกะ และสุกรที่ไม่ใช่สัตว์ป่านั้นก็เพื่อประโยชน์ที่จะทราบว่า พระราชบัญญัติประสงค์ควบคุมไปถึงสัตว์ป่าด้วยเท่านั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยฆ่ากระบือโดยมิได้เสียค่าอากรตาม พระราชบัญญัติอากรการฆ่าสัตว์และมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานตามกฎหมาย ขอให้ลงโทษตาม พระราชบัญญัติอากรการฆ่าสัตว์ พ.ศ. 2488 มาตรา 5, 11 (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2490 มาตรา 3 (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2490 มาตรา 3 และ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2496 มาตรา 4
จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง
คู่ความไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ตาม พระราชบัญญัติอากรการฆ่าสัตว์ พ.ศ. 2488มาตรา 4 คำว่า “สัตว์” หมายความว่า โค กระบือ แพะ แกะ และสุกร ที่มิใช่สัตว์ป่า แต่โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องให้ชัดว่ากระบือที่จำเลยฆ่านั้นเป็นกระบือที่ไม่ใช่สัตว์ป่า กระบือตามฟ้องโจทก์อาจเป็นสัตว์ป่าก็ได้ ฟ้องของโจทก์จึงลงโทษตามกฎหมายที่โจทก์อ้างไม่ได้ พิพากษายกฟ้องของกลางคืนจำเลย
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โค กระบือ แพะ แกะ และสุกร โดยทั่วไปย่อมเข้าใจว่าเป็นสัตว์บ้าน ไม่ใช่สัตว์ป่าก็จะต้องว่า โคป่า กระบือป่า ฯลฯ มิฉะนั้นก็ต้องมีความในประโยคที่พูดนั้นให้เข้าใจความหมายเป็นพิเศษได้ว่า เป็นสัตว์ป่า เท่าที่โจทก์บรรยายฟ้องว่ากระบือ ก็พอเข้าใจได้แล้วว่ามิใช่กระบือป่า เมื่อจำเลยรับสารภาพก็ลงโทษได้พิพากษากลับว่า จำเลยผิดตามกฎหมายที่โจทก์ขอมา แต่จำเลยอายุ 18 ปี ลดมาตราส่วนโทษลง 1 ใน 3 ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76 และลดรับสารภาพกึ่งหนึ่ง ตาม มาตรา 78 คงปรับ 100 บาท ของกลางคืนจำเลย
จำเลยฎีกาขอให้ยกฟ้องดังข้อวินิจฉัยของศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาเห็นว่า คำว่า โค กระบือ แพะ แกะ และสุกร ตามความหมายของสามัญชนทั่ว ๆ ไปย่อมเป็นที่เข้าใจได้แล้วว่าเป็นสัตว์บ้านเพราะเป็นสัตว์ชนิดที่มนุษย์ได้เลี้ยงไว้เพื่อใช้เป็นสัตว์พาหนะบ้าง เพื่อใช้เนื้อเป็นอาหารหรือเพื่อประโยชน์อย่างอื่นบ้าง มาช้านานแล้ว เมื่อพูดถึง โค กระบือ เฉย ๆจะไม่มีใครเข้าใจว่าเป็นโคป่า กระบือป่า เว้นแต่จะเติมถ้อยคำให้ปรากฏชัดแจ้งเช่นนั้นฉะนั้น ฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยฆ่ากระบือ จำเลยย่อมเข้าใจฟ้องได้ว่าเป็นกระบือบ้าน และไม่อาจเข้าใจผิดว่าเป็นกระบือป่าไปได้ ส่วนพระราชบัญญัติอากรการฆ่าสัตว์ พ.ศ. 2488 มาตรา 4 ที่วิเคราะห์ศัพท์คำว่า”สัตว์” หมายความว่า โค กระบือ แพะ แกะ และสุกรที่ไม่ใช่สัตว์ป่านั้น ก็เพื่อประโยชน์ที่จะให้ทราบว่า พระราชบัญญัตินี้ไม่ประสงค์จะควบคุมไปถึงสัตว์ป่าด้วย เท่านั้น พิพากษายืน
