แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ความมุ่งหมายของประกาศกรมศุลกากรที่46/2531ลำดับที่60มีความหมายว่าเป็นยาน้ำสำหรับใช้ภายนอกชนิดหนึ่งและเป็นยาน้ำสำหรับใช้เฉพาะที่อีกชนิดหนึ่งหาได้มีความหมายว่าต้องเป็นทั้งยาน้ำสำหรับใช้ภายนอกและใช้เฉพาะที่ในขณะเดียวกันไม่เมื่อยาน้ำมัน กวางลุ้งของโจทก์เป็นยาน้ำสำหรับใช้ภายนอกจึงต้องตามประกาศกรมศุลกากรดังกล่าวอันเป็นเหตุให้โจทก์ไม่ได้รับลดอัตราอากรตามประกาศกระทรวงการคลังโจทก์ชำระอากรอัตราร้อยละ30ถูกต้องแล้วจำเลยจึงไม่จำต้องคืนเงินภาษีอากรให้โจทก์
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ขอให้ จำเลย คืนเงิน ภาษีอากร ที่ รับ ชำระ ไว้ เกิน จำนวน5,580,648.86 บาท แก่ โจทก์ พร้อม ดอกเบี้ย ใน อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่งต่อ ปี ของ ต้นเงิน ที่ โจทก์ ชำระ ไว้ เกิน ใน การ นำ สินค้า เข้า แต่ละ ครั้งนับแต่ วันที่ นำ สินค้า เข้า แต่ละ ครั้ง จน ถึง วันฟ้อง รวมเป็น เงิน ดอกเบี้ยทั้งสิ้น 712,587.16 บาท รวมเป็น เงิน ทั้งสิ้น 6,293,236.02 บาทกับ ขอให้ จำเลย ชำระ ต้นเงิน และ ดอกเบี้ย เป็น เงิน 6,293,236.02 บาทพร้อม ดอกเบี้ย อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่ง ต่อ ปี ของ ต้นเงิน 5,580,648.80 บาทนับ ถัด จาก วันฟ้อง จนกว่า จะ ชำระ เสร็จ แก่ โจทก์
จำเลย ให้การ ว่า พนักงาน เจ้าหน้าที่ ของ จำเลย เรียกเก็บ ภาษีอากรสำหรับ การ นำเข้า ยา น้ำมัน กวางลุ้ง จาก โจทก์ เพราะ เหตุ เป็น ยา ที่ มี สาร ออกฤทธิ์ ประเภท เดียว กัน กับ ที่ มี ใน ยา ที่ ขึ้น ทะเบียน ตำ รับ ยาและ ได้รับ อนุญาต ให้ ผลิต ใน ราชอาณาจักร ตาม กฎหมาย ว่าด้วย ยา และ อธิบดีกรมศุลกากร ด้วย ความเห็น ชอบ ของรัฐ มนตรี ว่าการ กระทรวงการคลังได้ ประกาศ กำหนด ตาม ประกาศ กรมศุลกากร ที่ 63/2529 และ 46/2531ลง ใน ราชกิจจานุเบกษา แล้ว เป็น การ ถูกต้อง ชอบ ด้วย ข้อเท็จจริง และข้อกฎหมาย ทุกประการ แล้ว จำเลย ไม่ต้อง คืนเงิน ภาษีอากร ที่ เรียกเก็บไว้ จาก โจทก์ พร้อม ดอกเบี้ย ให้ แก่ โจทก์ ขอให้ ยกฟ้อง
ศาลภาษีอากรกลาง พิจารณา แล้ว พิพากษายก ฟ้อง
โจทก์ อุทธรณ์ ต่อ ศาลฎีกา
ศาลฎีกา แผนก คดีภาษีอากร วินิจฉัย ว่า “ปัญหา ว่า ยา น้ำมัน กวางลุ้ง ที่ โจทก์ นำเข้า ต้อง ตาม ประกาศ กรมศุลกากร ที่ 46/2531ลำดับ ที่ 60 หรือไม่ นั้น ตาม ประกาศ ดังกล่าว กำหนด ว่า จะ ต้อง เป็น ยาที่ มี สาร ออกฤทธิ์ 4 ตัว คือ แคมเฟอร์ น้ำมัน ยูคาลิปตัส เมนทอล และ เมทิลซาลิซิเลต ชนิด ครี ม ชนิด ขี้ผึ้ง ชนิด น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก และ เฉพาะ ที่ ข้อเท็จจริง ฟังได้ แล้ว ว่า ยา น้ำมัน กวางลุ้ง ของ โจทก์ มี สาร ออกฤทธิ์ 4 ตัว ตาม ประกาศ ดังกล่าว และ เป็น ชนิด น้ำ สำหรับใช้ ภายนอก โจทก์ อุทธรณ์ ว่า ยา ที่ จะ ต้อง ตาม ประกาศ ดังกล่าว ต้อง เป็นชนิด น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก และ ใช้ เฉพาะ ที่ ทั้ง สอง อย่าง ควบ คู่ กัน ไปมิใช่ แต่เพียง เป็น ยา ชนิด น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก แต่เพียง อย่างเดียวเช่น ยา น้ำมัน กวาง ลุ้งของ โจทก์ ดัง ที่ พนักงาน เจ้าหน้าที่ ของ จำเลยตีความ เห็นว่า เมื่อ อ่าน ประกาศ กรมศุลกากร ดังกล่าว อาจ ตีความ หมายได้ เป็น สอง นัย คือ ดัง ที่ โจทก์ อุทธรณ์ นัย หนึ่ง และ ดัง ที่ พนักงานเจ้าหน้าที่ ของ จำเลย ตีความ อีก นัย หนึ่ง ฉะนั้น จึง ต้อง ถือเอา นัยที่ มีผล บังคับ ได้ มา ใช้ โจทก์ คง ตีความ เอา จาก ข้อความ ใน ประกาศกรมศุลกากร เท่านั้น โดย ไม่มี พยาน มา สืบ อธิบาย ประกอบ แต่อย่างใดส่วน จำเลย มี นาย วิระชัย มีรุ่งเรือง ซึ่ง ขณะที่ โจทก์ นำเข้า สินค้า พิพาท ดำรง ตำแหน่ง เป็น นักวิชาการ ภาษี กอง พิกัดอัตราศุลกากรกรมศุลกากร มี หน้าที่ เกี่ยวกับ การ พิจารณา โครงสร้าง ของ ภาษีอากรและ นางสาว เพ็ญศรี วุฒิเศรษฐไพบูลย์ ซึ่ง ขณะ เกิดเหตุ ทำ หน้าที่ เป็น หัวหน้างาน วิเคราะห์ สินค้า ที่ 2 ฝ่าย วิเคราะห์ สินค้า ที่ 2กองวิเคราะห์ สินค้า กรมศุลกากร มี หน้าที่ ควบคุม ดูแล การ วิเคราะห์สินค้า มา เบิกความ ตรง กัน ว่า ตาม ประกาศ กรมศุลกากร ที่ 46/2531ลำดับ ที่ 60 ที่ ระบุ ว่า เป็น ยา ชนิด น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก และ เฉพาะ ที่ นั้นหมายความ ว่า แยก ออก เป็น 2 ชนิด คือ ยา น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก ชนิด หนึ่งและ ยา น้ำ สำหรับ ใช้ เฉพาะ ที่ อีก ชนิด หนึ่ง ทั้งนี้ เพราะ ตามพระราชบัญญัติ ยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2530 ให้ คำ นิยาม คำ ว่า ยา ใช้ ภายนอกและ ยา ใช้ เฉพาะ ที่ แบ่งแยก กัน ไว้ โดยเฉพาะ โดย ยา ใช้ ภายนอก จะ ไม่รวม ถึงยา ใช้ เฉพาะ ที่ ซึ่ง แตกต่าง ไป จาก คำ นิยาม ตาม พระราชบัญญัติ ยา พ.ศ. 2510คำ นิยาม ตาม พระราชบัญญัติ ยา พ.ศ. 2510 สำหรับ ยา ใช้ ภายนอก กับยา ใช้ เฉพาะ ที่ นั้น จะ มี ยา ที่ เป็น ทั้ง สำหรับ ใช้ ภายนอก และ ใช้ เฉพาะ ที่ใน ขณะ เดียว กัน ได้ ฉะนั้น ภายหลัง ใช้ พระราชบัญญัติ ยา (ฉบับที่ 5)พ.ศ. 2530 แล้ว จะ ไม่มี ยา ที่ เป็น ทั้ง สำหรับ ใช้ ภายนอก และ ใช้ เฉพาะ ที่ใน ขณะ เดียว กัน ได้ เลย ดังนั้น หาก จะ แปล ความหมาย ของ ประกาศ กรมศุลกากรที่ 46/2531 ลำดับ ที่ 60 ดังกล่าว ซึ่ง ประกาศ ใช้ ภายหลังพระราชบัญญัติ ยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2530 ว่า เป็น ยา น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอกและ ใช้ เฉพาะ ที่ ด้วย ก็ จะ ไม่มี ยา ชนิด ใด ตรง ตาม ประกาศ ข้อ นี้ จะ ทำให้ประกาศ ข้อ นี้ ไม่มี ผลได้ ใช้ บังคับ เลย โดย ตำแหน่ง และ หน้าที่ ของพยาน จำเลย ทั้ง สอง และ โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง พยาน ทั้ง สอง เป็นผู้เข้าร่วม ประชุม ใน คณะกรรมการ พิจารณา กลั่นกรอง ราย ชื่อ ยา เพื่อออก ประกาศ กรมศุลกากร เกี่ยวกับ ยา ต่าง ๆ ที่ มี สาร ออกฤทธิ์ตาม ประกาศกระทรวง การ คลัง ย่อม ต้อง รู้ ถึง เจตนา อัน แท้จริงแห่ง การ ใช้ ของ ประกาศ กรมศุลกากร ดังกล่าว กับ ได้ พิเคราะห์ นิยามคำ ทั้ง สอง ตาม พระราชบัญญัติ ยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2530 ซึ่ง ระบุ ว่า”ยา ใช้ ภายนอก ” หมายความ ว่า ยาแผนปัจจุบัน หรือ ยา แผน โบราณ ที่ มุ่งหมายสำหรับ ใช้ ภายนอก ทั้งนี้ ไม่รวม ถึง ยา ใช้ เฉพาะ ที่ “ยา ใช้ เฉพาะ ที่ “หมายความ ว่า ยาแผนปัจจุบัน หรือ ยา แผน โบราณ ที่ มุ่งหมาย ใช้ เฉพาะ ที่กับ หู ตา จมูก ปาก ทวารหนัก ช่องคลอด หรือ ท่อ ปัสสาวะ แล้ว เห็นว่าพยาน จำเลย ทั้ง สอง เบิกความ อย่าง มีเหตุ ผล จึง มี น้ำหนัก รับฟังฟังได้ ว่า ความมุ่งหมาย ของ ประกาศ กรมศุลกากร ที่ 46/2531 ลำดับ ที่ 60นั้น มี ความหมาย ว่า เป็น ยา น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก ชนิด หนึ่ง และ เป็น ยา น้ำสำหรับ ใช้ เฉพาะ ที่ อีก ชนิด หนึ่ง หา ได้ มี ความหมาย ว่า ต้อง เป็น ทั้งยา น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก และ ใช้ เฉพาะ ที่ ใน ขณะ เดียว กัน ไม่ เมื่อ ยา น้ำมัน กวางลุ้ง ของ โจทก์ เป็น ยา น้ำ สำหรับ ใช้ ภายนอก จึง ต้อง ตาม ประกาศ กรมศุลกากร ดังกล่าว อันเป็น เหตุ ให้ โจทก์ ไม่ได้ รับ ลด อัตรา อากรตาม ประกาศกระทรวง การ คลัง ที่ ศก. 1/2528, ศก. 1/2531 และ ศก. 7/2531โจทก์ ชำระ อากร อัตรา ร้อยละ 30 ถูกต้อง แล้ว จำเลย ไม่ต้อง คืนเงินภาษีอากร ให้ โจทก์ ไม่จำต้อง วินิจฉัย ปัญหา เรื่อง อำนาจฟ้อง ตาม ที่โจทก์ อุทธรณ์ ต่อไป ศาลภาษีอากรกลาง พิพากษา ชอบแล้ว อุทธรณ์ ของ โจทก์ฟังไม่ขึ้น ”
พิพากษายืน
