แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยเขียนกรอกข้อความลงในเช็คผู้ถือซึ่งมิได้ลงวันที่ไว้เป็นวันที่ 5 มีนาคม 2515 ซึ่งย้อนหลังไปจากวันที่ผู้เสียหายนำเช็คไปขอแลกเงินจากจำเลยเป็นเวลาถึง 8 ปีเศษ ซึ่งธนาคารชอบที่จะปฏิเสธการจ่ายเงิน เพราะถือเป็นความผิดของผู้ทรงที่ยื่นเช็คเพื่อให้ใช้เงินเมื่อพ้นหกเดือนนับแต่วันออกเช็ค และผู้ทรงเช็คก็หมดสิทธิฟ้องไล่เบี้ยเอาแก่จำเลยผู้สั่งจ่าย หากจำเลยสู้ว่าฟ้องพ้นอายุความหนึ่งปีนับแต่วันเช็คถึงกำหนดตามนัยแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 991 (2) และ1002การกระทำของจำเลยย่อมแสดงว่ามีเจตนาที่จะให้เสียหายและไร้ประโยชน์ซึ่งเอกสารเช็คในประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้เสียหาย จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 188
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเขียนข้อความลงในเช็คไม่ได้ลงวันที่ ซึ่งมีลายมือชื่อจำเลยเป็นผู้สั่งจ่ายเงิน ๑๓,๐๐๐ บาท นางอัมพวันเป็นผู้ทรงเช็ค โดยจำเลยเขียนวันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๑๕ ลงในช่องวันที่สั่งจ่ายในเช็คย้อนหลังไป ๙ ปี เป็นเหตุให้ไม่อาจนำเช็คไปเรียกเก็บเงินจากธนาคาร และไม่มีสิทธิไล่เบี้ยเอาจากผู้โอนและผู้สั่งจ่ายได้ ทั้งนี้โดยจำเลยมีเจตนาทำให้เอกสารเช็คเสียหายและไร้ประโยชน์ในประการที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้ทรงเช็ค ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๘๘
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๘๘
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยกับนายจรัญร่วมกันเปิดบัญชีเงินฝากกระแสรายวันไว้แก่ธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชย์การ จำกัด สาขาจังหวัดน่านและได้ปิดบัญชีธนาคารเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๙ เมื่อวันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๒๓ อันเป็นวันเกิดเหตุ นางอัมพวันผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้ทรงเช็คฉบับดังกล่าว โดยมีจำเลยผู้เดียวลงลายมือชื่อสั่งจ่ายเงิน๑๓,๐๐๐ บาท แต่มิได้ลงวันที่ในเช็ค นำเช็คดังกล่าวไปขอรับเงินจากจำเลยแต่จำเลยกลับนำเช็คไปเขียนกรอกวันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๑๕ แล้วมอบเช็คคืนแก่ผู้เสียหายและวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า การที่จำเลยเขียนกรอกข้อความลงในเช็คเป็นวันที่ ๕ มีนาคม ๒๕๑๕ซึ่งย้อนหลังไปจากวันที่ผู้เสียหายนำเช็คไปขอแลกเงินจากจำเลยเป็นเวลาถึง ๘ ปีเศษแม้หากจำเลยจะมีเงินในบัญชีธนาคาร แต่ธนาคารก็ชอบที่จะปฏิเสธการจ่ายเงิน เพราะถือเป็นความผิดของผู้ทรงเช็คที่ยื่นเช็คเพื่อให้ใช้เงินเมื่อพ้นกำหนดหกเดือนนับแต่วันออกเช็ค และผู้ทรงก็หมดสิทธิฟ้องไล่เบี้ยเอาแก่จำเลยผู้สั่งจ่าย หากจำเลยสู้ว่าฟ้องพ้นอายุความหนึ่งปีนับแต่วันเช็คถึงกำหนด ทั้งนี้ ตามนัยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๙๑(๒) และ ๑๐๐๒ เช็คพิพาทเป็นเช็คสั่งจ่ายเงินสดให้แก่ผู้ถือจึงย่อมโอนให้แก่กันได้เพียงด้วยการส่งมอบ จำเลยจะอ้างว่าไม่มีหนี้กับนางกิมเน้ยแล้วทำให้เช็คไร้ประโยชน์เสียหายแก่นางอัมพวันผู้ทรงหาชอบไม่ การกระทำของจำเลยย่อมแสดงว่ามีเจตนาที่จะให้เสียหายและไร้ประโยชน์ซึ่งเอกสารเช็คในประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่นางอัมพวัน จำเลยจึงมีความผิดตามฟ้อง
พิพากษากลับ ให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
