แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ผู้ดูแลห้องชั่วคราวของผู้ให้เช่าเดิม เอาห้องให้ผู้อื่นเช่าโดยผู้เช่าเดิมมิได้อนุญาตหรือรู้เห็นยินยอมด้วยนั้น ผู้เช่าจะอ้างสิทธิการเช่าขึ้นต่อสู้และอ้างความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ หาได้ไม่ ผู้เช่าเดิมฟ้องขับไล่ได้
ย่อยาว
ได้ความว่า โจทก์เช่าห้องพิพาทจากสำนักงานทรัพย์สินเป็นที่อยู่อาศัยแล้ว โจทก์อพยพหลบไปอยู่ต่างจังหวัดชั่วคราวมอบห้องพิพาทให้จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นญาติดูแลแทน จำเลยที่ 1 ให้จำเลยที่ 2-3 เข้าอยู่ในห้องพิพาทด้วย โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยทั้ง 3จำเลยที่ 1 ให้การรับตามฟ้อง จำเลยที่ 2-3 ต่อสู้ว่าได้เช่าจาก จำเลยที่ 1 ซึ่งแสดงตนเป็นเจ้าของ และโจทก์ทราบไม่คัดค้าน ทั้งอ้างสิทธิการเช่าตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยที่ 1 ให้จำเลยที่ 2-3 เช่าซึ่งโจทก์รู้เห็นแต่มิได้ทักท้วงการเช่าผูกพันโจทก์ด้วยจะฟ้องขับไล่มิได้เพราะได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยที่ 1 ไม่มีสิทธิเอาห้องพิพาทให้จำเลยที่ 2-3 เช่าและไม่เห็นพ้องด้วยกับศาลชั้นต้นที่ฟังว่าโจทก์รู้เห็นยินยอมด้วย ฟังว่าจำเลยที่ 2-3 เข้าอยู่โดยอาศัยสิทธิของจำเลยที่ 1 พิพากษากลับ ให้ขับไล่จำเลยทั้ง 3 และให้จำเลยที่ 2-3 ใช้ค่าเสียหายเดือนละ 140 บาท
จำเลยที่ 2-3 ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า แม้จะฟังได้ว่า จำเลยที่ 2-3 เข้าอยู่โดยเช่าจากจำเลยที่ 1 จริง ก็จะยกขึ้นมาเป็นข้อต่อสู้กับโจทก์ไม่ได้เพราะจำเลยที่ 1 เป็นแต่ผู้ดูแลห้องแทนโจทก์ ไม่มีอำนาจอย่างใดที่จะเอาห้องพิพาทให้จำเลยที่ 2-3 เช่าได้เว้นแต่จะปรากฏว่าโจทก์ได้อนุญาตหรือรู้เห็นยินยอม แต่ข้อนี้ไม่ปรากฏได้อนุญาตหรือรู้เห็นยินยอมทั้งโจทก์หาได้แสดงอย่างใดที่จะให้เป็นที่เข้าใจว่าได้ยอมให้จำเลยที่ 1 มีอำนาจให้คนอื่นเช่าได้ไม่
พิพากษายืน
