แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สินค้าผ้าเป็นสิ่งของธรรมดาสามัญทั่วๆ ไปเมื่อไม่ปรากฏว่าเป็นของมีค่าพิเศษอย่างไร จะถือว่าเป็นของมีค่าตามความหมายแห่ง มาตรา620 ยังไม่ได้
ของมีค่าอย่างอื่นๆ ตามที่ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 620 บัญญัติไว้นั้น น่าจะหมายถึงสิ่งของมีค่าทำนองเดียวกับของตามที่ระบุไว้ในบทมาตรานี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้รับสินค้าผ้าจากโจทก์ 1 หีบ ราคา 14,000 บาท เพื่อส่งจากพระนครให้แก่นายเซียะเจ็งผู้รับที่สถานีทุ่งสงจำเลยได้ออกใบรับสินค้าให้โจทก์ไว้เป็นหลักฐาน ตามสำเนาท้ายฟ้อง โจทก์ได้ชำระบำเหน็จในการขนส่งแก่จำเลยเสร็จแล้ว แต่นายเซียะเจ็งไม่ได้รับของจากจำเลยจึงขอให้จำเลยคืนผ้า 1 หีบดังกล่าว ถ้าคืนไม่ได้ก็ให้จำเลยทดแทนราคาผ้า 14,000 บาทกับดอกเบี้ยให้โจทก์
จำเลยต่อสู้หลายประการ ในข้อสำคัญต่อสู้ว่าการส่งของมีค่าตามฟ้อง โจทก์ได้ส่งโดยวิธีธรรมดาไม่ได้ส่งโดยวิธีประกัน โจทก์ไม่ได้บอกราคาหรือสภาพแห่งของในขณะส่งมอบ แม้เกิดการศูนย์หายหรือเสียหายไม่ถึงผู้รับด้วยประการใดก็ดี จำเลยผู้ขนส่งก็ไม่ต้องรับผิดตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 620
ในวันชี้สองสถาน ทนายจำเลยแถลงว่าสำเนาท้ายฟ้องหมายเลข 1 เป็นใบรับสินค้าของจำเลยที่ทำให้กับโจทก์ในการรับส่งของรายพิพาทจริง โจทก์แถลงว่าจะขอสืบว่าสินค้ารายพิพาทมีราคา 14,000 บาท และผู้รับตราส่งยังไม่ได้รับของ จำเลยจะสืบว่าสินค้ารายพิพาทมีราคาเพียง 500 บาท และผู้รับตราส่งได้รับสินค้าแล้ว กับโจทก์ไม่ได้แจ้งราคาศาลแพ่งเห็นว่าคดีพอจะวินิจฉัยได้ให้งดสืบ
ศาลแพ่งเห็นว่า สินค้าพิพาทมีราคา 14,000 บาท ตามที่โจทก์จะขอสืบ แสดงอยู่ในตัวเองว่า เป็นของมีค่า เมื่อการส่งของรายนี้ไม่ปรากฏในฟ้องหรือที่โจทก์จะขอสืบว่าจำเลยได้รับบอกราคาหรือสภาพแห่งของไว้ ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 620 จำเลยไม่ต้องรับผิด การที่โจทก์ไม่บอกราคาหรือสภาพของเช่นนี้ เป็นความผิดของโจทก์ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าของมีราคากับของมีค่านั้น ความหมายต่างกัน ถ้าจะถือว่าของสิ่งใดมีราคามากเป็นของมีค่าแล้ว ก็ไม่จำต้องบัญญัติความในมาตรา 620 เป็นการยกเว้นพิเศษ ฉะนั้น โจทก์มอบผ้าให้จำเลยรับขนส่ง แม้โจทก์จะไม่ได้บอกราคาไว้ด้วย ก็ไม่ทำให้โจทก์ต้องเสื่อมเสียสิทธิฟ้องร้องไป คดียังไม่เข้าเกณฑ์ที่จะพึงอ้างมาตรา 620 มายกฟ้องโจทก์ ยังมีข้อโต้เถียงในข้อเท็จจริงที่จะต้องดำเนินการพิจารณากันต่อไป พิพากษายกคำพิพากษาศาลแพ่ง ให้ศาลแพ่งพิจารณาต่อไปแล้วพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีมีปัญหาว่าจะนำความในมาตรา 620 มาบังคับใช้แก่กรณีนี้ได้หรือไม่ หรืออีกนัยหนึ่ง ผ้า 1 หีบ ซึ่งโจทก์ว่าราคา 14,000 บาท นั้น จะถือว่าเป็น “ของมีค่าอย่างอื่น ๆ” ตามความหมายแห่งมาตรา 620 หรือไม่ศาลฎีกาเห็นว่า สินค้าผ้ารายนี้เป็นสิ่งของธรรมดาสามัญทั่ว ๆ ไป ไม่ปรากฏว่าเป็นของมีค่าพิเศษอย่างไร จะถือว่าเป็นของมีค่าตามความหมายแห่ง มาตรา 620 ยังไม่ได้ ของมีค่าอย่างอื่น ๆ ตามที่ มาตรา 620 บัญญัติไว้นั้น น่าจะหมายถึงสิ่งของที่มีค่าทำนองเดียวกับของตามที่ระบุไว้ในมาตรา นั้น
พิพากษายืน
