แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดิน. ละทิ้งผู้รับโอนไม่มีกรรมสิทธิ์ดีกว่าผู้โอน
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินโดยอ้างสัญญาเช่าที่จำเลยทำไว้กับโจทย์ลงวันที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๕๗
ฎีกาวินิจฉัยว่าโจทย์นำสืบไม่ได้ว่าจำเลยได้ทำสัญญาเช่าจริง แลโจทย์พึ่งได้รับโอนกรรมสิทธิ์ในที่รายพิภาษนี้เมื่อพ.ศ. ๒๔๖๒ (ภายหลังหนังสือสัญญาเช่า ๕ ปี) แลบริษัทขุดคลองคูนาสยามได้รับโฉนดสำหรับที่รายนี้เมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๙ ถ้านับระยะเวลาตั้งแต่วันที่บริษัทรับโฉนดมา กับโอนให้โจทย์ไปนั้นเปนเวลาล่วงมาตั้ง ๑๓ ปี บริษัทละทิ้งที่ขาดปกครองเสียแล้ว โจทย์ไม่มีกรรมสิทธิ์ในที่ดีกว่าผู้โอน นอกจากนี้ยังได้ความว่าจำเลยเสียค่านาในนามของตนเองตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๕๔ ถึง พ.ศ. ๒๔๖๖ ประกอบกับคำพยานหลักฐานของจำเลย ซึ่งมีกำนัน แลผู้ใหญ่บ้านเบิกความว่าเคยเห็นจำเลยทำนารายพิภาษนี้มาราว ๑๕ ปี จึงตัดสินให้ยกฟ้องโจทย์
