แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
พ.ร.บ. การขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 5 ซึ่งแก้ไขโดย(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2523 มาตรา 4 กำหนดให้รถยนต์ส่วนบุคคลที่มีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัม ไม่ต้องถูกควบคุมตาม พ.ร.บ.การขนส่งทางบกฯ เมื่อรถยนต์บรรทุกส่วนบุคคลที่จำเลยใช้บรรทุกขนส่งคนโดยสารมีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัม จึงเป็นรถที่ไม่อยู่ในบังคับของ พ.ร.บ. ดังกล่าว แม้จำเลยจะนำรถคันนั้นมาประกอบการขนส่งประจำทางบรรทุกคนโดยสารเพื่อสินจ้างโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียน การกระทำของจำเลยก็ไม่เป็นความผิดตาม พ.ร.บ. การขนส่งทางบกฯ มาตรา 23 ประกอบด้วยมาตรา 126.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522มาตรา 23, 126 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานประกอบการขนส่งรถประจำทางโดยไม่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบกพ.ศ. 2522 มาตรา 23, 126 จำคุก 2 ปี ปรับ 21,000 บาท คำรับสารภาพชั้นสอบสวนของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุก 1 ปี 4 เดือน และปรับ 14,000 บาทโทษจำคุกรอการลงโทษไว้ 2 ปี ไม่ชำระค่าปรับกักขังแทน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า รถยนต์ตามฟ้องเป็นรถยนต์ส่วนบุคคลมีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัม การที่จำเลยนำรถยนต์นั้นไปขนส่งไม่ว่าจะเพื่อสินจ้างหรือไม่ จึงไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายเพียงประการเดียวว่า รถยนต์ส่วนบุคคลที่จะไม่ต้องถูกควบคุมตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 จะต้องเป็นรถยนต์ส่วนบุคคลจริง ๆ ที่มิได้นำมาใช้รับจ้างบรรทุกคนโดยสารเมื่อจำเลยนำรถยนต์บรรทุกส่วนบุคคลมารับจ้างบรรทุกคนโดยสารเพื่อสินจ้างตามเส้นทางที่กำหนดเป็นเส้นทางลักษณะการขนส่งประจำทาง จึงไม่เข้าลักษณะเป็นการขนส่งโดยรถยนต์ส่วนบุคคลที่มีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัมอันจะได้รับยกเว้นตามมาตรา 5(2) แห่งพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 จำเลยนี้ต้องมีความผิดตามฟ้อง พิเคราะห์แล้ว พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 5 ซึ่งแก้ไขโดยพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2523 มาตรา 4บัญญัติว่า “พระราชบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่
(1) การขนส่งโดยรถยนต์ทหารตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ทหาร
(2) การขนส่งโดยรถยนต์รับจ้างที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคนรถยนต์รับจ้างระหว่างจังหวัดที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคนรถยนต์บริการที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคน รถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกินสิบสองคน รถยนต์ส่วนบุคคลที่มีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัม รถยนต์สามล้อ รถจักรยานยนต์และรถแทรกเตอร์ตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์
(3) การขนส่งตามที่กำหนดในกฎกระทรวง”
เมื่อข้อเท็จจริงได้ความว่า รถยนต์บรรทุกส่วนบุคคลหมายเลขทะเบียน 4บ-5017 กรุงเทพมหานคร ที่จำเลยใช้บรรทุกขนส่งคนโดยสารตามฟ้อง มีน้ำหนักรถไม่เกินหนึ่งพันหกร้อยกิโลกรัมจึงเป็นรถที่ไม่อยู่ในบังคับของพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 แม้จำเลยจะนำรถคันดังกล่าวมาประกอบการขนส่งประจำทางบรรทุกคนโดยสารเพื่อสินจ้างโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนก็ตาม การกระทำของจำเลยก็ไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 23ประกอบด้วยมาตรา 126″
พิพากษายืน.
