แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำสั่งศาลชั้นต้นที่ปฏิเสธไม่ส่งอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์ แม้จะเป็นเรื่องสั่งไม่รับตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 18 ก็เป็นคำสั่งปฏิเสธไม่ส่งอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 232 ซึ่งผู้อุทธรณ์จะต้องอุทธรณ์คำสั่งไปยังศาลอุทธรณ์ภายในกำหนด 10 วัน นับแต่วันที่ศาลมีคำสั่ง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 เมื่อโจทก์ยื่นอุทธรณ์คำสั่งเกินกำหนดดังกล่าว ศาลอุทธรณ์ย่อมมีคำสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองให้รับผิดร่วมกันในผลแห่งละเมิดซึ่งทำให้โจทก์เสียหายรวมเป็นเงิน ๒๔๗,๗๓๕.๓๔ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ เจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงิน ๒๓๖,๐๐๐ บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเงินเสร็จแก่โจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นตรวจอุทธรณ์โจทก์แล้ว เห็นว่าท้ายอุทธรณ์ลงชื่อว่าทนายจำเลยผู้อุทธรณ์ส่วนด้านหน้าเป็นโจทก์จึงขัดกันอยู่ ให้ผู้อุทธรณ์แก้ไขข้อผิดพลาดภายใน ๗ วันนับแต่วันมีคำสั่งโจทก์ไม่ดำเนินการภายในกำหนดมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ โจทก์
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า อุทธรณ์คำสั่งมิได้ยื่นภายใน ๑๐ วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๔ จึงไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามฎีกาของโจทก์ว่า คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์เป็นคำสั่งไม่รับคำคู่ความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๘ โจทก์จึงฎีกาได้ภายในกำหนด ๑ เดือน นับแต่วันที่มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๒๗ มาตรา ๒๒๘ และมาตรา ๒๔๗ นั้นเห็นว่าการที่ศาลชั้นต้นปฏิเสธไม่ส่งอุทธรณ์ไปศาลอุทธรณ์แม้จะเป็นเรื่องสั่งไม่รับตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๘ เช่นคดีนี้ ก็เป็นคำสั่งปฏิเสธไม่ส่งอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๒ ซึ่งผู้อุทธรณ์จะต้องอุทธรณ์คำสั่งไปยังศาลอุทธรณ์ภายในกำหนด ๑๐ วัน นับแต่วันที่ศาลได้มีคำสั่ง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๔ เมื่อโจทก์ยื่นอุทธรณ์คำสั่งเกินกำหนด ดังกล่าว ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์จึงชอบแล้ว ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
