แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำประกาศแจ้งความของจำเลยที่ให้มีการประมูลการเช่าสัมปทานโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันเป็นเพียงคำเชื้อเชิญให้ผู้สนใจทำคำเสนอขึ้นมา หนังสือของโจทก์ที่ขอเข้าประกวดราคาด้วย จัดว่าเป็นคำเสนอ เมื่อคำเสนอดังกล่าวถูกจำเลยบอกปัดไปยังโจทก์ผู้เสนอแล้ว คำเสนอนั้นเป็นอันสิ้นความผูกพัน โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยเพื่อขอให้ศาลพิพากษาว่าคำสั่งของจำเลยที่ให้บริษัทสุรามหาชน จำกัด เป็นผู้เช่าโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันเป็นโมฆะและบังคับจำเลยรับเรื่องราวของโจทก์ไว้พิจารณา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสี่ได้ประกาศแจ้งความให้มีการประมูลการเช่าสัมปทานโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขัน โจทก์ได้มีหนังสือขอเข้าร่วมประกวดราคาด้วยโดยยินยอมทำสัญญาและเงื่อนไขทุกประการ จำเลยทั้งสี่พิจารณาหนังสือของโจทก์แล้วปฏิเสธการขอเช่าของโจทก์ และอนุมัติให้บริษัทสุรามหาชน จำกัด เป็นผู้ได้เช่าโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันซึ่งเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะโจทก์ได้ให้ค่าเช่าและแบ่งประโยชน์ให้แก่รัฐบาลโจทก์มากกว่าบริษัทสุรามหาชน จำกัด ขอให้ศาลพิพากษาว่าคำสั่งของจำเลยทั้งสี่ที่ให้บริษัทสุรามหาชน จำกัด เป็นผู้เช่าโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันเป็นโมฆะ และบังคับจำเลยทั้งสี่รับเรื่องราวของโจทก์ไว้พิจารณาเพื่อให้โจทก์ได้เป็นผู้เช่าโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันต่อไป
ศาลชั้นต้นสั่งรับฟ้องแล้ววินิจฉัยว่า ตามคำฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยทั้งสี่มีสิทธิในการที่จะให้ผู้ใดเป็นผู้เช่าก็ได้ เมื่อจำเลยทั้งสี่ใช้สิทธิให้ผู้ใดเป็นผู้เช่าสัมปทานแล้ว ถึงแม้จะได้ความตามที่โจทก์ฟ้อง ศาลก็ไม่มีอำนาจที่จะถอนคำขออนุญาตนั้น และไม่มีอำนาจสั่งให้จำเลยรับเรื่องราวขอเช่าของโจทก์ไว้พิจารณาและอนุมัติให้โจทก์ได้เป็นผู้เช่าสัมปทานโรงงานสุราดังกล่าว เพราะเป็นสิทธิและหน้าที่ของจำเลยทั้งสี่โดยเฉพาะ พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “เห็นว่าตามคำฟ้องของโจทก์ คำประกาศแจ้งความของจำเลยทั้งสี่ที่ให้มีการประมูลการเช่าสัมปทานโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันนั้นเป็นเพียงคำเชื้อเชิญให้ผู้สนใจทำคำเสนอขึ้นมาเท่านั้น ดังนั้นหนังสือของโจทก์ตามเอกสารท้ายฟ้องหมาย 2 ที่ขอเข้าประกวดราคาด้วย จึงจัดว่าเป็นคำเสนอ และปรากฎตามคำฟ้องของโจทก์เองว่า หนังสือของโจทก์อันเป็นคำเสนอดังกล่าวได้ถูกจำเลยบอกปัดไปยังโจทก์ผู้เสนอแล้วตามหนังสือ อก.0403/7185 เอกสารท้ายฟ้องหมาย 3กรณีจึงต้องด้วยบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 357 ซึ่งบัญญัติว่า “คำเสนอใดเขาบอกปัดไปยังผู้เสนอแล้วก็ดี ฯลฯคำเสนอนั้นท่านว่าเป็นอันสิ้นความผูกพันแต่นั้นไป” ดังนั้น หนังสือของโจทก์ที่ขอเข้าประกวดราคาด้วย อันจัดว่าเป็นคำเสนอจึงเป็นอันสิ้นความผูกพันไปแล้วตั้งแต่จำเลยบอกปัดไปยังโจทก์ผู้เสนอ โจทก์กับจำเลยทั้งสี่จึงไม่มีสัญญาประกวดราคาต่อกันและไม่มีนิติสัมพันธ์ใด ๆ ต่อกันโจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยทั้งสี่เพื่อขอให้ศาลพิพากษาว่าคำสั่งของจำเลยทั้งสี่ที่ให้บริษัทสุรามหาชน จำกัดเป็นผู้เช่าโรงงานแม่โขงบางยี่ขันเป็นโมฆะ และบังคับจำเลยทั้งสี่รับเรื่องราวของโจทก์ไว้พิจารณา เพื่อให้โจทก์ได้เป็นผู้เช่าโรงงานสุราแม่โขงบางยี่ขันต่อไป กรณีเป็นเรื่องเกี่ยวด้วยอำนาจฟ้อง ศาลชั้นต้นมีอำนาจพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ไปได้โดยไม่จำต้องส่งสำเนาคำฟ้องให้แก่จำเลย นัดชี้สองสถานและสืบพยานดังที่โจทก์ฎีกาคัดค้าน ส่วนที่โจทก์ฎีกาว่าคำพิพากษาของศาลชั้นต้นไม่มีรายการแห่งคดีและไม่มีเหตุผลแห่งคำวินิจฉัยจึงเป็นคำพิพากษาที่ไม่ชอบนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าคำพิพากษาของศาลชั้นต้นมีรายการแห่งคดีและมีเหตุผลแห่งคำวินิจฉัยทั้งปวงครบถ้วนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 141 แล้ว หาเป็นคำพิพากษาที่ไม่ชอบไม่
พิพากษายืน
