แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
คำสั่งของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ เรื่อง การกระทำอันไม่เป็นธรรม ซึ่งวินิจฉัยชี้ขาดตาม พระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ.2518 มาตรา 41(6) ประกอบด้วย มาตรา 125 นั้น ไม่มีบทบัญญัติให้เป็นที่สุด เมื่อโจทก์เห็นว่าคำสั่งไม่ถูกต้องอย่างไร และเป็นการโต้แย้งสิทธิโจทก์ โจทก์มีอำนาจฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่งดังกล่าวได้ หาจำต้องเป็นเรื่องคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ปฏิบัติหน้าที่ผิดกฎหมายไม่
ย่อยาว
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ที่ 30/2524 ลงวันที่ 3 มีนาคม 2524 จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “จำเลยอุทธรณ์เป็นประการแรกว่า อำนาจวินิจฉัยชี้ขาดเรื่องการกระทำอันไม่เป็นธรรมอยู่ในอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์โดยเฉพาะ เมื่อจำเลยในฐานะคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ได้ปฏิบัติไปตามอำนาจหน้าที่ที่กฎหมายบัญญัติไว้ ถูกต้องตามระเบียบแบบแผนโดยความเป็นธรรมปราศจากลำเอียง และให้โอกาสทั้งสองฝ่ายเสนอคดีและพยานหลักฐานของตนอย่างเต็มภาคภูมิแล้ว ศาลแรงงานกลางไม่ควรวินิจฉัยว่าคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ถูกต้องหรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่าคำสั่งของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ เรื่องการกระทำอันไม่เป็นธรรมซึ่งวินิจฉัยชี้ขาดตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 มาตรา 41(6) ประกอบด้วยมาตรา 125 นั้น ไม่มีบทบัญญัติให้เป็นที่สุด ฉะนั้นเมื่อโจทก์เห็นว่าคำสั่งของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ไม่ถูกต้องอย่างไรและเป็นการโต้แย้งสิทธิของโจทก์ ก็ย่อมมีอำนาจฟ้องขอให้เพิกถอนคำสั่งดังกล่าวได้ หาจำเป็นต้องเป็นเรื่องคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ปฏิบัติหน้าที่ผิดกฎหมายไม่ เมื่อโจทก์ฟ้องอ้างว่าคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ไม่ถูกต้อง การที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่าคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ถูกต้องหรือไม่จึงชอบแล้ว
พิพากษายืน
