แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ก่อนจำเลยที่ 1 จดทะเบียนสมรสกับโจทก์ จำเลยที่ 1 ได้เสียกับนาง ต. มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน หลังจากจดทะเบียนสมรสกับโจทก์ 2 วัน จำเลยที่ 1 กลับไปจดทะเบียนสมรสกับนาง ต.ซ้อนขึ้นอีก โดยอ้างว่าเพื่อให้เด็กที่เกิดมาเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของจำเลยที่ 1 นอกจากนี้นางต.ยังไปๆมาๆที่บ้านจำเลยและจำเลยที่ 1 ยังส่งเสียให้เงินไปใช้จ่าย ดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยที่ 1 อุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องหญิงอื่นฉันสามีภรรยา ซึ่งเป็นเหตุให้โจทก์ฟ้องหย่าได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1516(1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ เป็นบุตรของจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ จำเลยทั้งสามหลอกลวงโจทก์ว่าจำเลยที่ ๑ รับราชการตำรวจ ไม่เคยมีภริยามาก่อน มาสู่ขอโจทก์จากบิดาโจทก์ไปเป็นภริยาของจำเลยที่ ๑ บิดาโจทก์เชื่อจึงตกลงให้โจทก์สมรสกับจำเลยที่ ๑ โดยได้จดทะเบียนกันตามกฎหมาย ต่อมาโจทก์ทราบว่าก่อนมาสู่ขอโจทก์ จำเลยที่ ๑ ได้นางแต๋วเป็นภริยาอยู่แล้ว มีบุตรกันหนึ่งคน จดทะเบียนสมรสกันที่จังหวัดสุรินทร์ และจำเลยที่ ๑ มิได้รับราชการเป็นตำรวจเป็นการฉ้อฉลโจทก์ ทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนการสมรสระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๑ และให้จำเลยร่วมกันใช้ค่าเสียหายให้โจทก์
จำเลยทั้งสามให้การว่า โจทก์รู้อยู่แล้วว่าจำเลยที่ ๑ เคยได้นางแต๋วเป็นภริยามีบุตรด้วยกันหนึ่งคน และทราบว่าจำเลยที่ ๑ มีอาชีพเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย หลังจากจำเลยที่ ๑ จดทะเบียนสมรสกับโจทก์แล้ว จำเลยที่ ๑ ได้จดทะเบียนสมรสกับนางแต๋ว เพื่อให้บุตรที่เกิดมาเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยที่ ๑ ไม่เคยเลี้ยงดูนางแต๋วอย่างภริยา โจทก์ไม่เสียหาย ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้โจทก์และจำเลยที่ ๑ หย่าขาดจากกันและจำเลยที่ ๑ ใช้ค่าทดแทน ๔๐,๐๐๐ บาทแก่โจทก์
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ก่อนจำเลยที่ ๑ จดทะเบียนสมรสกับโจทก์ จำเลยที่ ๑ได้เสียกับนางแต๋วจนเกิดบุตรด้วยกันหนึ่งคน หลังจากจดทะเบียนกับโจทก์ได้๒ วัน จำเลยที่ ๑ กลับไปจดทะเบียนกับนางแต๋วซ้อนขึ้นอีก โดยอ้างว่าเพื่อให้เด็กที่เกิดมาเป็นบุตรโดยชอบกฎหมายของจำเลยที่ ๑ นอกจากนั้นก่อนแต่งงานกับโจทก์นางแต๋วเคยอยู่กินกับจำเลยที่ ๑ ที่บ้านจำเลยทั้งสาม หลังแต่งงานกับโจทก์แล้วยังเคยนำลูกมาหาจำเลยที่ ๑ ที่บ้านและจำเลยที่ ๑ ยังส่งเสียให้เงินไปใช้จ่าย ดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยที่ ๑ อุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องหญิงอื่นฉันสามีภรรยาซึ่งเป็นเหตุให้โจทก์ฟ้องหย่าได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๑๖(๑) และวินิจฉัยเรื่องค่าทดแทนโดยกำหนดต่ำลงมาเป็น ๒๐,๐๐๐ บาท
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ ๑ ใช้ค่าทดแทนแก่โจทก์ ๒๐,๐๐๐ บาทนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
