แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาจ้างทำของถือผลสำเร็จแห่งการที่ทำถ้าทำการที่จ้างไม่เสร็จก็ไม่มีสิทธิที่จะได้รับเงินค่าจ้างและถ้ารับเงินที่ยืมทดรองไปเพื่อดำเนินการก่อนก็ต้องคืนผู้ว่าจ้าง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อเดือนมิถุนายน 2496 จำเลยได้ว่าจ้างโจทก์ขุดลอกคลองตามแบบและรายการดังสำเนาท้ายฟ้องเป็นเงิน 25,000 บาท ในการนี้จำเลยต้องจัดการให้ได้รับอนุญาตจากเทศบาลนครกรุงเทพฯ ด้วย แต่จำเลยเพิกเฉยไม่จัดการเป็นเหตุให้โจทก์ต้องหยุดงานเพราะตำรวจบังคับให้รื้อทำนบกั้นน้ำ ทำงานไม่ได้ 10 วัน ค่าเสียหายวันละ 300 บาทเป็นเงิน 3,000 บาท โจทก์ทำงานเสร็จและส่งมอบจำเลยใน กันยายน 2496 จำเลยจ่ายค่าจ้างเพียง15,000 บาท ส่วนที่ค้าง 10,000 บาทจำเลยผัดชำระ โจทก์ทวงถามจำเลยเพิกเฉย จึงฟ้องขอให้จำเลยใช้พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า โจทก์เป็นฝ่ายรับผิดชอบในการขออนุญาตต่อเทศบาล การหยุดงานเป็นความผิดของโจทก์ที่ก่อขึ้นเองเนื่องจากโจทก์ไม่ทำงานให้เสร็จตามแบบแปลนและรายการที่ตกลงกันไว้จำเลยได้เตือนให้โจทก์ทำการให้ถูกต้องตามสัญญาหลายครั้งโจทก์อ้างเหตุบิดพลิ้วต่าง ๆ ที่สุดในเดือน สิงหาคม 2496 โจทก์ใช้อุบายหลอกลวงขอยืมเงินทดรองล่วงหน้าจากจำเลย 15,000 บาท โดยอ้างว่าจะนำไปจ่ายค่าแรงงานและเป็นทุนทำงานต่อ จำเลยหลงเชื่อจ่ายให้โจทก์ไป จำเลยทิ้งงานหลบหนี โจทก์ต้องจ้างบุคคลอื่นทำการขุดลอกคลองต่อสิ้นเงินอีก 8,000 บาท การผิดสัญญาของโจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างจากจำเลย ให้โจทก์คืนเงิน 15,000 บาทแก่จำเลยพร้อมดอกเบี้ย
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งทำนองเดียวกับที่ฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์และฟ้องแย้งจำเลย
โจทก์ จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยรับผิดใช้ค่าเสียหายโจทก์ 3,000 บาท และให้โจทก์คืนเงินที่โจทก์ยืมทดรองไปแก่จำเลย หักกันแล้วโจทก์คงคืน 12,000 บาท
โจทก์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ตกลงกับจำเลยว่าจะไปขออนุญาตต่อเทศบาลเอง แม้โจทก์จะต้องหยุดงานและได้รับความเสียหาย ก็ไม่ใช่ความผิดของจำเลย ๆ จึงไม่ต้องรับผิด และการจ้างนี้เป็นการจ้างทำของ เมื่อโจทก์ยังทำงานไม่เสร็จ โจทก์ก็ไม่มีสิทธิจะได้รับเงินค่าจ้าง โจทก์จึงฟ้องเรียกค่าจ้างจากจำเลยไม่ได้ และเงินที่จำเลยจ่ายให้โจทก์ไปเป็นเงินยืมทดรองดำเนินงานโจทก์ก็ต้องคืนจำเลยพิพากษาแก้ว่าจำเลยไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหาย และให้โจทก์คืนเงินอีก 3,000 บาทแก่จำเลย
