แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขัดหมายเรียกเพื่อเปรียบเทียบ ความแพ่งของอำเภอ
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยได้รับหมายเรียกของอำเภอ เรียกให้จำเลยมาที่อำเภอเพื่อเปรียบเทียบคดีแพ่ง จำเลยรับหมายแล้วหลีกเลี่ยงเสีย ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติลักษณพยานมาตรา ๔๘ แลพระราชบัญญัติปกครองท้องที่มาตรา ๑๐๘
ศาลจังหวัดราชบุรีเห็นว่าไม่เปนคดีอาญาอ้างฎีกาที่ ๔๘๘/๕๘ ไม่รับฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษตัดสินยืน
โจทย์ฎีกาว่า คดีเรื่องนี้ไม่ตรงกับฎีกาที่ ๔๘๘/๕๘ เพราะเรื่องนั้นโจทย์พึ่งอ้างลักษณพยานมาตรา ๔๘ ในชั้นฎีกา ศาลฎีกาจึงไม่วินิจฉัยแต่เรื่องนี้โจทย์อ้างลักษณพยานมาตรา ๔๘
ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาที่ ๔๘๘/๕๘ ได้อธิบายไว้ชัดแล้วว่า จำเลยในคดีแพ่งที่ไม่มาตามหมายเรียกของอำเภอหามีผิดทางอาญาไม่ พระราชบัญญัติลักษณพยานมาตรา ๔๘ หาได้กินความถึงจำเลยในคดีแพ่งที่ไม่มาแก้คดีตามหมายเรียกของศาลไม่ เพราะมีพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๔๕ – ๔๘ บัญญัติไว้แล้ว จำเลยในคดีแพ่งไม่มาแก้คดีตามหมายเรียกของศาลนั้นหามีโทษไม่ ส่วนอำเภอไม่มีอำนาจดีกว่าศาล เมื่อศาลจะลงโทษจำเลยไม่ได้แล้ว อำเภอจะลงโทษจำเลยก็ไม่ได้เหมือนกัน ตามพระราชบัญญัติปกครองท้องที่มาตรา ๑๐๘ นายอำเภอมีน่าที่เพียงแต่ออกหมายเรียกจำเลยมาเปรียบเทียบในคดีแพ่งราคาไม่เกิน ๒๐๐ บาท เท่านั้น ถ้าจำเลยไม่ยินยอมก็ต้องยกเลิก คดีที่จำเลยไม่มาให้อำเภอเปรียบเทียบ ก็เท่ากับจำเลยไม่ยินยอม หามีความผิดไม่ พระราชบัญญัติลักษณพยานมาตรา ๔๘ หาเปนบทลงโทษจำเลยในคดีนี้ไม่ ศาลล่างไม่รับฟ้องของโจทย์นั้นชอบแล้ว ให้ยกฎีกาโจทย์เสีย
