แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องหาว่าจำเลยหน่วงเหนี่ยวกักขังคนเพื่อเอาสินไถ่ อ้างบทกฎหมายขอให้ลงโทษ เพียงกฎหมายลักษณะมาตรา 270 เท่านั้น ย่อมต้องเข้าใจว่าหมายถึงมาตรา 270 ตามที่แก้ไขเพิ่มเติมโดย(ฉบับที่ 4)2477 แล้ว ศาลลงโทษตามพระราชบัญญัติที่แก้ไขเพิ่มเติมได้ไม่เป็นการเกินคำขอท้ายฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยสมคบกันบังอาจหน่วงเหนี่ยวกักขังนางคล้อย เด็กชายบุญส่งโดยมิบังควรเพื่อเอาสินไถ่และใช้อำนาจด้วยกำลังกายหรือด้วยวาจาขู่เข็ญข่มขืนกระทำชำเรานางคล้อยขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 243, 270
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา 243, 270และพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายลักษณะอาญา 2477 (ฉบับที่ 4) มาตรา 3, 4
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายลักษณะอาญา (ฉบับที่ 4) 2477 มาตรา 3, 4 ซึ่งโจทก์มิได้ระบุท้ายฟ้องนั้นมิชอบ จึงแก้เป็นว่าให้ลงโทษตามมาตรา 243, 270
โจทก์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า แต่เดิมเรื่องจับคนเพื่อสินไถ่นี้ไม่มีบัญญัติไว้ในกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 270 โดยเฉพาะต่อมาพระราชบัญญัติที่กล่าวนั้นให้เติมความเรื่องนี้ลงในมาตรา 270 เมื่อเป็นดังนี้เพียงแต่ระบุกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 270 เท่านั้นก็ต้องเข้าใจว่า หมายถึงมาตรา 270 ที่ได้แก้ไขเพิ่มเติมแล้ว จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามมาตรา 243 และมาตรา 270 ที่แก้ไขเพิ่มเติมแล้ว
