แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเข้าไปเยี่ยมญาติซึ่งป่วยเจ็บขาเล็กน้อยในร้านฝิ่นนั้นไ-ม่ใช่กิจจำเปนตามพ.ร.บ.ฝิ่น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าระวางวันที่ ๑ ถึงวันที่๑๓มิถุนายน พ.ศ๒๔๗๗ ป.จำเลยยอมให้ร.จำเลยซึ่งมีอายุ ๑๙ ปีเปนคนขายฝิ่นให้ร้านของจำเลย
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า ร. เข้าไปร้านโดยความจำเปนเพื่อเยี่ยมญาติในเวลาเจ็บป่วย พิพากษาให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ร.เข้าไปอยู่ในร้านโดย ป.จำเลยใช้ให้ขายฝิ่นแทนมิใช่โดยกิจจำเปนต้องด้วยข้อยกเว้นดั่งบัญญัติไว้ในกฎหมาย พิพากษาว่า ร.จำเลยมีผิดตามพ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ. ๒๔๗๒ ม.๒๕ ป.จำเลยมีผิดตามพ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.๒๔๗๒ ม.๒๖ และแก้ไขเพิ่มเติมพ.ศ.๒๔๗๖ ม.๕
ป,จำเลยฎีกาว่า ร.เข้าไปเยี่ยมพี่ชายที่ป่วยเป-นเหตุจำเปน
ศาลฎีกาเห็นว่าตามพ.ร.บ.ฝิ่นพ.ศ.๒๔๗๒ ม.๒๖ และแก้ไขเพิ่มเติมพ.ศ.๒๔๗๖ ม.๕ มีข้อยกเว้นยอมให้ผู้ที่อายุต่ำกว่า ๒๑ ปีเข้าไปได้แต่ผู้ที่เปนบุตร์หรือภริยาฯลฯ ร.จำเลยหาได้เข้าอยู่ในข้อยกเว้นนั้นไม่ การเยี่ยมญาติที่เจ็บป่วยขาเล็กน้อยหาเปนกิจจำเปนซึ่งจะแก้ตัวได้ไม่ และการที่ ป.จำเลยสืบว่าวันที่ ๑๓ มิถุนายน ขณะจับกุมจำเลยไม่อยู่นั้น เห็นว่าฟ้องโจทก์ว่าจำเลยกระทำผิดระหว่างวันที่ ๑ ถึงวันที่๑๓ จึงหาพอที่จะหักล้างพะยานโจทก์ได้ไม่ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
