แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ใดรู้ว่าทรัพย์หรือหนังสืออย่างใดเจ้าพนักงานจะต้องเรียกเอามาพิจารณาเมื่อกระทำการตามกฎหมาย มันบังอาจเอาสิ่งนั้นไปซ่อนเสียถึงแม้จะไม่ทำให้บุบสลายหรือสูญหายก็มีผิดตามมาตรา 122
ย่อยาว
จำเลยเปนสัสดีอำเภอ ได้ทำการไต่สวนเรื่องหาว่า บ.ป.หลีกเลี่ยงไม่ขึ้นทะเบียนทหาร ค.ได้นำเงิน ๒๐๐ บาทไปให้จำเลยเพื่อให้สงบเรื่องเสีย จำเลยรับเงินแล้วก็เก็บเรื่องไว้ไม่นำเสนอต่อนายอำเภอ ๆ ทราบเรื่องเข้าจึงได้ทำการไต่สวนหาหลักฐานเพื่อฟ้องจำเลย ๆ รู้เรื่องจึงเอาสำนวนการไต่สวนนั้นซ่อนเสียแล้วบอกแก่นายอำเภอว่าทำลายเสียแล้วดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๑๒๒ ให้จำคุก ๑ ปีกะทงหนึ่ง แล ม.๑๓๘ จำคุก ๒ ปีอีกกะทงหนึ่ง แลให้ส่งเงินสินบน ๒๐๐ บาทมาริบเปนของหลวง ถ้าไม่ส่งให้จัดการตาม ม.๑๘ เมื่อจะต้องจำคุกให้จำแทน ๖ เดือน
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่มีผิดฐานทำลายสำนวนตาม ม.๑๒๒ จึงตัดสินให้ยกเสียนอกนั้นยืนตาม
ศาลฎีกาเห็นว่า เพียงแต่จำเลยซ่อนเร้นลักพาเอาไป ถ้าการกระทำไม่ถึงความผิดฐานเปนโจร ฯลฯ ก็มีผิดตาม ม.๑๒๒ แล้ว ไม่จำเปนต้องทำให้บุบสลายหรือสูญหายดังที่ศาลอุทธรณ์กล่าว จึงตัดสินแก้ให้จำคุกจำเลยตามศาลเดิม
