แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ. ๒๔๖๔ แลกฎหมายลักษณอาญา กับให้ใช้เงินสินบน ๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษพิพากษาให้ปรับจำเลย ถ้าไม่มีเงินใช้ให้จำแทน กับให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับอีก ๒๕ บาท ของกลางให้ริบ
โจทก์ฎีกาอ้างว่าควรให้จำเลยใช้เงินค่าสินบนเต็มตามจำนวนที่รัฐบาลต้องเสียไปตามพระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ. ๒๔๖๔ มาตรา ๔๙
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าพระราชบัญญัติฝิ่นมาตรา ๔๙ มีความว่า เงินรางวัลที่รัฐบาลต้องเสียให้แก่ผู้ใดในการจับผู้กระทำผิด ให้ศาลพิพากษาให้จำเลยออกเงินให้เจ้าพนักงานไปจ่ายให้ผู้ควรได้รับรางวัล แต่ต้องโดยอุปราช ฯลฯ หรือผู้แทนที่รับอำนาจจากผู้ประจำตำแหน่งที่กล่าวแล้วนี้รับรองว่าเงินที่เจ้าพนักงานฟ้องเรียกนั้นจำเปนต้องจ่าย ข้อเท็จจริงในสำนวนปรากฎว่าปลัดจังหวัดผู้แทนผู้ว่าราชการจังหวัดในขณะนั้นได้มีหนังสือรับรองมาว่ารัฐบาลได้จ่ายเงินค่าสินบนนำจับเปนจำนวนเงิน ๕๐ บาท ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษให้จำเลยใช้เงินค่าสินบนเพียง ๒๕ บาทนั้นผิดให้จำเลยใช้เงินค่าสินบน ๕๐ บาท
