แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนขับรถใช้ให้จำเลยที่ 1 ขับรถแทนคนขับมีหน้าที่ควบคุมรับผิดชอบไม่ให้เกิดเหตุร้ายขึ้น เมื่อจำเลยที่ 1 ขับรถโดยประมาทจนเป็นเหตุให้รถคว่ำและบุตรโจทก์ถึงแก่ความตาย คนขับจะต้องรับผิดในการละเมิดที่เกิดขึ้น เหตุที่เกิดการละเมิดนี้อยู่ในกรอบกิจการที่จ้าง นายจ้างจะต้องร่วมรับผิดด้วยแม้คนตายจะโดยสารรถโดยไม่ได้ชำระค่าโดยสาร ก็ไม่เป็นเหตุให้นายจ้างพ้นความรับผิด เมื่อทรัพย์สินของผู้ตายสูญหายไปซึ่งเป็นผลโดยตรงจากการที่ลูกจ้างทำละเมิดนายจ้างจะต้องรับผิด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า นายกิมเอี้ยง แซ่ลิ้มบุตรโจทก์ ได้โดยสารรถยนต์บรรทุกของจำเลยที่ ๒ ซึ่งมีจำเลยที่ ๑ เป็นคนขับจำเลยที่ ๑ ขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้รถคว่ำและบุตรโจทก์ถึงแก่ความตาย ขอให้ศาลบังคับให้จำเลยทั้ง ๒ ชดใช้ค่าใช้จ่ายในการทำศพค่าขาดอุปการะเลี้ยงดูและค่าทรัพย์สินของบุตรโจทก์ซึ่งสูญหายไป
จำเลยที่ ๑ ขาดนัดยื่นคำให้การ
จำเลยที่ ๒ ให้การว่า รถบรรทุกคันนั้นเป็นของนายกุยฮวด ซึ่งมีนายสุนทรเป็นคนขับรถ จำเลยที่ ๑ เป็นคนขนของไม่มีหน้าที่ขับรถ ทั้งนายสุนทรและจำเลยที่ ๑ เป็นลูกจ้างของนายกุยฮวด การขับรถของจำเลยที่ ๑ ไม่ใช่เป็นการกระทำในทางการที่จ้าง คนตายอาศัยนั่งรถโดยไม่ให้เสียค่าโดยสาร จำเลยที่ ๒ ไม่ต้องรับผิด คนตายไม่มีทรัพย์สินติดตัว และไม่ได้อุปการะเลี้ยงดูโจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้ง ๒ ชดใช้ค่าทำศพ ค่าทรัพย์สินของบุตรโจทก์ซึ่งสูญหายไปและใช้จ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดูโจทก์เป็นรายเดือน เดือนละ ๑๕๐ บาทเป็นเวลา ๑๐ ปี
โจทก์จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิจารณาเห็นว่าจำเลยที่ ๑ ขับรถโดยประมาทเป็นเหตุให้บุตรโจทก์ถึงแก่ความตาย จำเลยที่ ๑ และนายสุนทรเป็นลูกจ้างของจำเลยที่ ๒ จำเลยที่ ๒ มีส่วนเป็นเจ้าของรถคันเกิดเหตุ
การที่นายสุนทรคนขับรถใช้ให้จำเลยที่ ๑ ซึ่งมีหน้าที่เป็นคนขนของขับรถแทนนายสุนทรจึงมีหน้าที่ควบคุมรับผิดชอบในการขับรถนั้นไม่ให้เกิดเหตุร้ายขึ้น เมื่อจำเลยที่ ๑ ขับรถโดยประมาทจนเป็นเหตุให้รถคว่ำและบุตรโจทก์ถึงแก่ความตาย นายสุนทรก็ต้องรับผิดชอบในการละเมิดที่เกิดขึ้น การละเมิดของนายสุนทรนี้ย่อมนับว่าอยู่ในกรอบแห่งทางการที่จำเลยที่ ๒ จ้างจำเลยที่ ๒ ต้องรับผิดในการละเมิดรายนี้
การที่นายกิมเลี้ยงบุตรโจทก์โดยสารรถโดยไม่ได้จ่ายค่าโดยสารไม่เป็นผลทำให้จำเลยพ้นความรับผิดชอบ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๖๕๖-๑๖๕๙/๒๕๙๘
นาฬิกาและปากกาซึ่งนายกิมเลี้ยงมีติดตัวและได้สูญหายไปนั้น การสูญหายนี้เป็นผลโดยตรงจากการละเมิด จำเลยต้องรับผิดชอบใช้ให้โจทก์
การที่บังคับให้จำเลยชำระเงินค่าอุปการะเลี้ยงดูแก่โจทก์เป็นรายเดือนเป็น+ ๑๐ ปีนั้นน่าจะไม่สะดวกและยุ่งยากและไม่จะไม่สะดวกและยุ่งยากทั้งโจทก์จำเลยเห็นควรกำหนดให้จำเลยใช้คราว+
จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เห็นให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงินค่า+กับปากกา ๑ ชุด เป็นเงิน๑,๘๐๐ บาท ค่าจัดการศพนายกิมเลี้ยงเป็นเงิน ๒,๕๐๐ และค่าที่โจทก์ขาดอุปการะเลี้ยงดูเป็นเงิน ๑๕,๐๐๐ บาท ให้โจทก์ ค่าฤชาธรรมเนียม ค่าทนายในชั้นฎีกาให้เป็นพัน
