แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.276 โดยกล่าวว่าจำเลยใช้กำลังฉุดคร่าห์หรือขู่เข็ญเจ้าทุกข์ไปเพื่อการอนาจาร แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่าจำเลยหลอกลวงเจ้าทุกข์ไป ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.276 ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันใช้อำนาจด้วยกำลังกายและอาวุธขู่เข็ญฉุดคร่า น.ไปเพื่อการอนาจาร ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๗๙-๒๔๓-๖๓
ทางพิจารณาได้ความว่าเจ้าทุกข์ได้ตามจำเลยฐานรักใคร่กันในทางชู้สาว
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่า แม้ข้อเท็จจริงจะไม่ได้ความว่าจำเลยฉุดคร่าหรือขู่เข็ญ แต่ก็ได้ความว่าจำเลยใช้อุบายหลอกลวงพา น.ไปก็เป็นองค์ความผิดลงโทษจำเลยตาม ม.๒๗๖ ได้
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์หาได้บรรยายในฟ้องว่าจำเลยใช้อุบายทุจจริตหลอกลวงด้วยไม่ แม้จะได้ความว่าจำเลยหลอกลวงก็เป็นการต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้ ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๙๒ วรรค ๒ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
