แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยฐานปล้นทรัพย์มีกำหนด 4 ปี ศาลอุทธรณ์แก้โดยพิพากษาจำคุกจำเลยฐานชิงทรัพย์มีกำหนด 2ปี เป็นการแก้ทั้งบทและกำหนดโทษ ถือว่าแก้มาก ไม่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองในข้อหาร่วมกับพวกอีกคนหนึ่งชิงทรัพย์ โดยใช้ขวานทำร้ายเจ้าทรัพย์ได้รับบาดเจ็บเพื่อให้เป็นความสะดวกแก่การลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๔๐, ๘๓ และริบขวานของกลาง
จำเลยที่ ๑ รับสารภาพ ส่วนจำเลยที่ ๒ ปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ ๑ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๔๐ จำคุก ๑๒ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้หนึ่งในสาม โดยอายุยังไม่เกิน ๒๐ ปี และฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงจำคุกไว้ ๔ ปีส่วนจำเลยที่ ๒ ให้ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๒
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยที่ ๒ ไม่ได้กระทำผิด และผู้กระทำผิดมีเพียง ๒ คน ความผิดของจำเลยที่ ๑ จึงไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๔๐ แต่ต้องด้วยมาตรา ๓๓๙ และเนื่องจากเป็นเหตุในลักษณะคดี พิพากษาแก้ว่าจำเลยที่ ๑ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓๙ ลดมาตราส่วนโทษหนึ่งในสามโดยเหตุอายุไม่เกิน ๒๐ ปี และลดโทษฐานรับสารภาพอีกกึ่งหนึ่ง คงจำคุกไว้๒ ปี นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตามฟ้อง
ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยที่ ๑ ได้ร่วมกับพวก ๓ คนกระทำผิดตามฟ้อง
พิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตามศาลชั้นต้น
