แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การส่งมอบทรัพย์สินที่ให้เช่านั้น เป็นหน้าที่ของผู้ให้เช่าจะต้องจัดการให้ผู้เช่าเข้าครอบครองโดยปราศจากการรบกวนใด ๆเมื่อปรากฏว่าผู้เช่าไม่สามารถเข้าไปทำนาในที่พิพาทได้ เพราะมีจำเลยมาขัดขวาง ก็ไม่เรียกว่าผู้ให้เช่าได้ส่งมอบนาพิพาทให้แก่ผู้เช่าแล้ว
เมื่อโจทก์ซึ่งเป็นผู้เช่าเข้าครอบครองทรัพย์สินที่เช่าไม่ได้โจทก์ก็ย่อมไม่มีสิทธิจะฟ้องขับไล่จำเลยผู้ขัดขวางโดยลำพังตนเองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 477 และ 549
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๒ โจทก์ได้ทำหนังสือสัญญาเช่าที่นา๑ แปลงจากนายคงมีกำหนด ๓ ปี คิดค่าเช่าเป็นข้าวเปลือกปีละ ๖ เกวียนนายคงมอบที่นาให้โจทก์ครอบครองทำมาตั้งแต่วันทำสัญญา ต่อมาเมื่อเดือนหกพ.ศ. ๒๕๑๒ จำเลยทั้งสี่คนได้สมคบบุกรุกที่นาที่โจทก์เช่า โดยร่วมกันไถ หว่านถั่วและข้าว โจทก์ห้ามปราม จำเลยทั้งสี่คนไม่เชื่อฟังการกระทำของจำเลยเป็นการรอนสิทธิและละเมิดสิทธิโจทก์ โจทก์ได้รับความเสียหายปีละ ๑๒,๐๐๐ บาท เป็นเวลา ๓ ปีขอให้พิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายดังกล่าว
จำเลยทั้งสี่ให้การว่า ที่นาพิพาทเป็นของจำเลยที่ ๑ ซึ่งขายฝากไว้กับนายคงมีกำหนด ๕ ปี นายคงให้จำเลยที่ ๑ ทำประโยชน์ในที่พิพาทโดยคิดดอกเบี้ยในเงินที่ขายฝากจากจำเลยที่ ๑ เดือนละ ๕๐๐ บาท จำเลยที่ ๑ จึงทำนาพิพาททุกปีตลอดมา ไม่มีผู้ใดคัดค้าน วันที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๑๒ จำเลยที่ ๑ ขอไถ่ถอนนายคงไม่ยอมจึงนำคดีมาฟ้อง ศาลจังหวัดนครสวรรค์พิพากษาให้จำเลยที่ ๑ไถ่ถอนการขายฝากแล้ว ตามคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ ๒๙๑/๒๕๑๒ จำเลยที่ ๒, ๓, ๔เป็นลูกจ้างทำนาของจำเลยที่ ๑ จำเลยทั้งสี่ไม่ได้บุกรุกหรือละเมิดสิทธิโจทก์ โจทก์กับนายคงทำหนังสือสัญญาเช่าปลอมขึ้นภายหลังเพื่อกลั่นแกล้งจำเลยโจทก์ควรฟ้องร้องว่ากล่าวกับนายคงเอง จำเลยทั้งสี่ไม่ต้องรับผิด ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสี่ร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ในการที่โจทก์ไม่ได้เข้าทำนาพิพาทในปี ๒๕๑๒ เป็นเงิน ๑๒,๐๐๐ บาท เว้นแต่ศาลพิพากษาถึงที่สุดในคดีหมายเลขแดงที่ ๒๙๒/๒๕๑๒ ให้จำเลยที่ ๑ แพ้คดีและเป็นผลให้จำเลยที่ ๑ ไม่อาจไถ่นาพิพาทคืนจากนายคงได้ก่อนฤดูทำนาพ.ศ. ๒๕๑๓ หรือ พ.ศ. ๒๕๑๔ แล้ว ก็ให้จำเลยร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ปีละ ๑๒,๐๐๐ บาท
จำเลยทั้งสี่อุทธรณ์ว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์เป็นผู้เช่านาพิพาท ยังไม่ได้เข้าครอบครองทำนาที่เช่า และไม่สามารถเข้าครอบครองทำนาพิพาทที่เช่าได้ โดยจำเลยที่ ๑ได้เช่านาพิพาททำมาก่อน กับจำเลยอื่นซึ่งเป็นลูกจ้างได้เข้าทำเสียก่อน เช่นนี้แม้จะเป็นการรอนสิทธิการเช่านาพิพาท โจทก์ก็ไม่มีสิทธิที่จะฟ้องจำเลยทั้งสี่เป็นคดีได้โดยลำพัง พิพากษากลับเป็นว่าให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การส่งมอบทรัพย์สินที่ให้เช่านั้นเป็นหน้าที่ของนายคงผู้ให้เช่าจะต้องจัดการให้โจทก์เข้าครอบครองโดยปราศจากการรบกวนใด ๆเมื่อปรากฏว่าโจทก์ไม่สามารถเข้าไปทำนาในที่พิพาทได้เพราะมีจำเลยมาขัดขวางกรณีเช่นนี้ไม่เรียกว่านายคงได้ส่งมอบนาพิพาทให้โจทก์แล้ว คดีจึงฟังไม่ได้ว่าโจทก์ได้เข้าไปครอบครองที่นาที่เช่า การที่โจทก์เข้าครอบครองทรัพย์สินที่เช่าไม่ได้ จึงเป็นเหตุทำให้โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยโดยลำพังตนเองตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๗๗ และ ๕๔๙
พิพากษายืน
