แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อายุความฟ้องร้องเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อความสูญหายหรือบุบสลายของสินค้าหรือสิ่งของที่ขนส่งทางทะเล ต้องนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 624 ซึ่งเป็นบทบัญญัติในบรรพ 3 ลักษณะ 8 หมวด 1 ว่าด้วยรับขนของ อันเป็นบทกฎหมายที่ใกล้เคียงอย่างยิ่ง มาปรับแก่คดีตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 4 วรรคสาม จึงมีกำหนด 1 ปี นับแต่วันส่งมอบหรือวันที่ควรจะได้ส่งมอบ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์รับประกันภัยสินค้าฝ้ายจากบริษัทนิวคอต จำกัด ผู้ขายในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สินค้าดังกล่าวขนส่งทางทะเลโดยบริษัทปาซิฟิคอินเตอร์ เนชั่นแนลไลน์ (พีทีอี.) จำกัด มายังบริษัทไทยอเมริกันเท็กซ์ไทล์ จำกัด ผู้ซื้อในประเทศไทย เมื่อวันที่ ๔ กรกฎาคม ๒๕๒๔ เรือขนส่งสินค้าได้เข้าเทียบท่า ณ ท่าเรือแห่งประเทศไทย วันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๒๔ ขณะกำลังขนถ่านสินค้าขึ้นจากเรือ ได้เกิดเหตุเพลิงไหม้ในเรือเป็นเหตุให้เรือจม สินค้าฝ้ายเสียหาย โจทก์ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแล้ว จำเลยซึ่งเป็นผู้ขนส่งทอดสุดท้ายต้องร่วมรับผิด ขอให้จำเลยชำระเงินค่าเสียหายพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยให้การต่อสู้หลายประการและต่อสู้ว่าโจทก์ฟ้องคดีเกิน ๑ ปี คดีขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่บริษัทปาซิฟิคอินเตอร์ เนชั่นแนลไลน์ (พีทีอี.) จำกัด ขนสินค้าจากประเทศสวิตเซอร์แลนด์มายังท่าของการท่าเรือแห่งประเทศไทย ซึ่งเป็นท่าเรือปลายทาง เป็นการรับขนของทางทะเล ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๐๙ วรรคท้าย บัญญัติว่า “รับขนของทางทะเล ท่านให้บังคับตามกฎหมายและกฎข้อบังคับว่าด้วยการนั้น” ปัจจุบันกฎหมายและกฎข้อบังคับว่าด้วยการรับขนของทางทะเลของประเทศไทยยังไม่มี ศาลฎีกาเห็นว่า ในเรื่องอายุความฟ้องร้องเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อความสูญหายหรือบุบบสลายของสินค้าหรือสิ่งของที่ขนส่งทางทะเล ต้องนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๒๔ ซึ่งเป็นบทบัญญัติในบรรพ ๓ ลักษณะ ๘ หมวด ๑ ว่าด้วยรับขนของ อันเป็นบทกฎหมายที่ใกล้เคียงอย่างยิ่งมาปรับคดีตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔ วรรคสาม มาตรา ๖๒๔ บัญญัติว่า “ในข้อความรับผิดของผู้ขนส่งในการที่ของสูญหายหรือบุบสลายหรือส่งชักช้านั้น ท่านห้ามมิให้ฟ้องเมื่อพ้นกำหนดปีหนึ่งนับแต่วันส่งมอบ หรือปีหนึ่งนับแต่วันที่ควรจะได้ส่งมอบ เว้นแต่ในกรณีที่มีการทุจริต” ปรากฏว่า ผู้ซื้อสินค้าตามฟ้องหรือผู้รับตราส่งรับสินค้าไปเมื่อพุทธศักราช ๒๕๒๔ โจทก์รับช่วงสิทธิเรียกร้องมาจากผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับตราส่งมาฟ้องเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อความสูญหายและบุบสลายของสินค้าตามฟ้อง เมื่อวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๒๖ คดีของโจทก์จึงขาดอายุความตามมาตรา ๖๒๔ เมื่อคดีของโจทก์ขาดอายุความซึ่งจะต้องพิพากษายกฟ้องแล้ว จึงไม่วินิจฉัยฎีกาของจำเลยในปัญหาอื่น
พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ ค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสามศาลให้เป็นพับ
