แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยร่วมเขียนจดหมายไปขู่เข็ญเพื่อหลอกลวงเอาเงินจากบิดาบุคคลผู้มีชื่อ แม้จะฟังว่าผู้มีชื่อนั้นวานหรือร่วมกับจำเลยในการเขียนหรือให้ไปรับเงินก็ตาม ก็หาทำให้จำเลยพ้นผิดฐานกรรโชกไปได้ไม่ เพราะในแง่ของบิดาผู้มีชื่อซึ่งถูกข่มขืนใจ ก็ยังคงต้องถือว่าผู้มีชื่อดังกล่าวเป็นบุคคลที่สามตามความหมายของประมวลกฎหมายอาญามาตรา 337 วรรคต้น (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 17/2503)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร่วมกันเพื่อได้มาซึ่งค่าไถ่ ได้เอาตัวนายฮั้ว แซ่โซว หรือบุญฤทธิ์ โสวทัต อายุ 18 ปี บุตรนายจือซ้งแซ่โซว ไปโดยใช้อุบายหลอกลวงขู่เข็ญ และใช้วิธีข่มขืนใจด้วยการห้ามและขู่เข็ญมิให้นายฮั้วออกจากบ้านที่จำเลยจัดให้อยู่และมิให้เดินทางกลับบ้าน แล้วจำเลยร่วมกันเขียนจดหมายไปขู่เข็ญนายจือซ้ง แซ่โซว ให้ส่งเงิน 3,000 บาท ไปให้จำเลย ถ้าขัดขืนหรือไปแจ้งแก่เจ้าพนักงานจะฆ่านายฮั้ว แซ่โซวเสียขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 313, 337 และ 309
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ในข้อหาเอาคนไปเรียกค่าไถ่ และทำให้เสียเสรีภาพพยานโจทก์ไม่พอฟังลงโทษจำเลย จำเลยคงมีความผิดเฉพาะข้อหาเรื่องจำเลยร่วมกันเขียนจดหมายขู่เข็ญให้นายจือซ้งส่งเงินให้พิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 337(1) ให้จำคุกจำเลยคนละ 4 ปี
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่นายฮั้วจะได้วานหรือร่วมด้วยกับจำเลยในการเขียนจดหมายไปขู่เข็ญดังที่จำเลยยกเป็นข้อต่อสู้ ความข้อนี้เมื่อโจทก์ได้นำนายฮั้วเข้าสืบจำเลยทั้งสองก็มิได้ซักค้านหรือต่อปากยันคำนายฮั้วต่อหน้าศาลถึงความข้อนี้ไว้เลย ครั้นเมื่อโจทก์สืบพยานหมดแล้ว จำเลยทั้งสองจึงให้การตั้งรูปคดีใหม่ดังที่จำเลยต่อสู้ในภายหลัง ความข้อนี้จึงไม่น่าเชื่อ แต่กรณีจะเป็นอย่างไรก็ดี แม้จะฟังให้เป็นคุณแก่จำเลยว่าความข้อนี้เป็นจริงอย่างจำเลยต่อสู้ศาลนี้โดยมติที่ประชุมใหญ่ก็ยังเห็นว่า หาทำให้จำเลยพ้นผิดไปได้ไม่เพราะการกระทำของจำเลยเป็นการข่มขืนใจให้นายจือซ้งยอมให้เงินตน โดยขู่เข็ญว่าจะทำอันตรายต่อนายฮั้วแม้นายฮั้วจะรู้เห็นด้วยแต่ในแง่ของนายจือซ้งผู้ถูกข่มขืนใจก็ยังต้องถือว่า นายฮั้วเป็นบุคคลที่ 3 ตามความหมายแห่งประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 337 วรรคต้นดังจะเห็นได้จากการที่นายจือซ้งบิดานายฮั้วเมื่อได้รับหนังสือขู่แล้ว เกรงว่าลูกของตนจะได้รับอันตรายดังคำขู่ ได้นำความไปแจ้งต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ จึงได้วางแผนการไปดักจับจำเลยทั้งสองได้ตัวมา ณ ที่ ๆ จำเลยนัดหมายไว้ตามจดหมายนั้น ฎีกาโจทก์มีเหตุผลที่จะลงโทษจำเลยได้
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
