แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยตั้งโรงงานพ่นสีรถยนต์ได้รับอนุญาตแล้ว แต่มิได้ตั้งเป็นโรงงานรับจ้างเชื่อมโลหะด้วยก๊าส แม้จำเลยจะมีเครื่องเชื่อมโลหะด้วยก๊าส 1 เครื่อง ก็เพื่อใช้เป็นเพียงส่วนประกอบในการพ่นสีรถยนต์ที่มีผู้มาจ้างให้พ่นสีเท่านั้น ทั้งกรณีเช่นนี้ทางราชการกระทรวงอุตสาหกรรมผู้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ในการนี้ก็อนุญาตให้มีได้โดยไม่ถือว่าเป็นการตั้งโรงงานเชื่อมโลหะด้วยก๊าส จำเลยก็ไม่มีความผิดฐานตั้งโรงงานที่ใช้ก๊าสเชื่อมโลหะฯก่อนได้รับใบอนุญาต
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยตั้งโรงงานซ่อมรถยนต์และโรงงานที่ใช้แก๊สเชื่อมโลหะนอกจากเงิน ทอง นาก หรือทองคำขาว เพื่อประโยชน์ในการค้าก่อนได้รับใบอนุญาตจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ. ๒๔๘๒ มาตรา ๖, ๑๙ พระราชกฤษฎีกา ระบุโรงงานอย่างอื่นเป็นโรงงานตามพระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ. ๒๔๘๒ พ.ศ. ๒๔๘๙ มาตรา ๓ พระราชกฤษฎีกาให้ใช้พระราชบัญญัติโรงงานฯ พ.ศ. ๒๕๐๐ มาตรา ๓ ข้อ ๖๕
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่จำเลยได้รับอนุญาตให้ตั้งโรงงานพ่นสี แต่จำเลยมีเครื่องเชื่อมโลหะด้วยแก๊ส ๑ เครื่อง เอาไว้ใช้เชื่อมตัวถังรถยนต์ที่ถูกชนฉีกขาดเอามาจ้างให้จำเลยพ่นสีนั้น จำเลยจะต้องขออนุญาตตั้งเป็นโรงงานที่ใช้แก๊สเชื่อมโลหะด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อฟังได้ว่าจำเลยเพียงแต่มีเครื่องเชื่อมโลหะด้วยแก๊สไว้เพียง ๑ เครื่องเพื่อใช้เป็นเพียงส่วนประกอบในการพ่นสีรถยนต์ที่มีผู้มาจ้างให้พ่นสีเท่านั้น จำเลยมิได้ตั้งเป็นโรงงานรับจ้างเชื่อมโลหะด้วย และการตั้งโรงงานพ่นสีรถยนต์ของจำเลยนั้นก็ได้รับอนุญาตแล้ว ทั้งทางราชการกระทรวงอุตสาหกรรมผู้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ในการนี้ ก็อนุญาตให้มีได้โดยไม่ถือว่าเป็นการตั้งโรงงานเชื่อมโลหะด้วยแก๊ส จำเลยก็ยังหาควรมีความผิดดังที่โจทก์ฎีกาไม่
